همه ي آيات و رواياتي كه به گونه اي بر عمارت و آباداني مسجد تأكيد نموده اند، در حقيقت به ساختن مسجد و نگهداري از بنا و مرمت و بازسازي آن نيز نظر دارند.
قرآن مجيد با بياني روشن، ساختن، تعمير كردن و آبادان نگه داشتن مسجد را نشان ايمان برشمرده و آن را تنها در قلمرو صلاحيت مؤمنان خداجو قرار داده است. از ديدگاه قرآن، مشركان حق ندارند اقدام به ساخت و ساز مسجد نمايند. (1)
خداوند مهربان براي كسي كه مسجدي به اندازه ي آشيانه ي قطا - كه پرنده اي به اندازه ي كبوتر است - بسازد، خانه اي در بهشت بنا مي كند. (2)
خانه اي بس بزرگ و با شكوه كه ما از تصور عظمت آن ناتوانيم. (3)
اين پاداش گران تنها به كساني كه مسجدي آباد و مجلل بنا كنند، اختصاص ندارد؛ ساختن مسجدي هر چند كوچك و ساده نيز اين فضيلت بزرگ را براي انسان به ارمغان مي آورد. يكي از ياران امام صادق عليه السلام مي گويد:
«روزي در راه مكه با سنگ چيني در اطراف قطعه زميني، مسجدي بنا كردم. به امام صادق عليه السلام گفتم: آيا اميدوار باشم كه خداوند در برابر ساختن چنين مسجدي نيز خانه اي در بهشت برايم بنا كند؟ امام عليه السلام فرمود: آري.» (4)