انس فرشتگان با مسجديان


همنشيني و انس با صالحان و برگزيدگان خدا سعادتي بزرگ است. از جمله آثار رفت و آمد به مسجد، پيوند با فرشتگان الهي است. در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است:
«مسجد، همدماني دارد كه فرشتگان خدا با آنان همنشين و مأنوسند. هرگاه اينان (به دليلي) در مسجد، حضور نيابند، فرشتگان سراغشان را مي گيرند. به هنگام بيماري، از آنها عيادت و دلجويي مي كنند و در سختي ها به ياريشان مي شتابند.» (1)
انسان نبايد آنچه را كه با حواس مادي درك نمي كند، انكار نمايد. چنين برخوردي با مسايل، مانع بزرگي براي فهم حقيقت هاست. ممكن است فرشتگان خدا چنين برخوردهايي را با مؤمن داشته باشند، بي آنكه او آن را احساس كند.
مصاحبت و همنشيني با فرشتگان، اختصاص به پيامبران ندارد. قرآن مجيد از ملاقات حضرت مريم عليهاالسلام با فرشتگان سخن مي گويد؛ با آن كه او پيامبر نبود. ارتباط فرشته با انسان، گاه به گونه اي است كه هر دو اين ارتباط را كاملا احساس مي كنند. گاهي هم اين ارتباط در حدي است كه انسان، كمك و دلجويي فرشته را - با آن كه در حقيقت وجود دارد - احساس نمي كند؛ مانند اين كه فرشته در چهره ي انساني عادي كسي را ياري مي كند و شخص كمك شونده توجهي بدين مطلب ندارد.
انس فرشتگان خدا با انسان هاي مسجدي حتي تا پس از مرگ نيز ادامه دارد. بدينسان آنان همدم و همنشين مسجديان در عالم تنهايي و غربتند. بر پايه ي حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله:
«فرشتگان خدا در قبر به ديدار انسان مسجدي مي روند. وي را بشارت مي دهند. در تنهايي قبر انيس و همدم اويند و تا برپايي قيامت، پيوسته براي او از خداوند آمرزش مي خواهند.» (2)

پاورقي

1- محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، ج 83، ص 373.
2- محمد بن حسن عاملي، وسايل الشيعه، ج 5، ص 372، باب 1 از ابواب صلاة الجماعة، روايت 7؛ كوي دوست ، رحيم نوبهار، ص27-28.

بازگشت