خداي تعالي درباره من فرمود: «خداوند دوست دارد در خانه هايي كه با (همكاري مؤمنان مخلص ساخته شده و آباد گرديده)، و نزد خدا محبوب هستند نامش به بلندي برده شود». (1)
و مردم در آن مكانها اجتماع كنند نه در مسجد ضرار (صدمه زدن) و مساجدي كه منافقان براي مخالفت با مؤمنان مي ساختند. (2)
و فرمود مشرك حق ندارد مكان تجمع مؤمنان را ساخته و به دست بگيرد، بلكه فقط مؤمنان حقيقي بايد مساجد را آباد كنند و امور آنها را اداره كنند. (3)
در قصه اصحاب كهف صحبت از من است آنجا كه خداوند از اين امر كه به يادبود اصحاف كهف و براي زنده نگه داشتن سرگذشت آموزنده آنها مسجد (محل نماز) را جنب محل پنهان شدن آنها ساختند، تعريف نموده. (4)
و فرموده است: افرادي كه از مجاهدت اصحاب كهف و انگيزه ي الهي آنها مطلع شدند گفتند بايد در اينجا به يادبود آنها مسجدي بسازيم.
من مسجدم و در اهميت من همين بس كه خداي من مكان و منزل مرا چنان عظيم دانسته كه براي برقراري جايگاه من به اهل ديانت دستور دفاع در برابر كافر را داده است. (5)
توضيح: تو نماز كه اگر اجتماعي باشد در اجتماع جلوه دارم. مسجد جلوه و جلاي من است و لباس زيباي جماعت من بوده و موجب قيام من در ميان مردم است.
اگر نماز فرادا بندگي خالص فرد را ثابت مي كند، جماعت، بندگي جمع مردم را به ظهور مي رساند و جاذب دوست و مأيوس كننده دشمن است.

صد هزاران رشته را تنها نباشد قدرتي
چون به هم بربافتي اسفنديارش نگسلد

حسنت به انفاق ملاحت جهان گرفت
آري به انفاق، جهان مي توان گرفت