از رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم روايت شده است كه گفتند: خداي تعالي، فرمود:
«أَلَا إِنَّ بُيُوتِي فِي الْأَرْضِ الْمَسَاجِدُ تُضِي ءُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ كَمَا تُضِي ءُ النُّجُومُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ أَلَا طُوبَي لِمَنْ كَانَتِ الْمَسَاجِدُ بُيُوتَهُ أَلَا طُوبَي لِعَبْدٍ تَوَضَّأَ فِي بَيْتِهِ ثُمَّ زَارَنِي فِي بَيْتِي أَلَا إِنَّ عَلَي الْمَزُورِ كَرَامَةَ الزَّائِرِ أَلَا بَشِّرِ الْمَشَّاءِينَ فِي الظُّلُمَاتِ إِلَي الْمَسَاجِدِ بِالنُّورِ السَّاطِعِ يَوْمَ الْقِيَامَة؛ (1)
هان! بدانيد كه نمازخانه ها خانه هاي من در زمينند و هم چنان كه ستارگان براي زمينيان، نور مي دهند، نمازخانه ها نيز براي آسمانيان نور مي پاشند. هان! خوشا به حال كساني كه مساجد، خانه هاي ايشان است و خوش به حال بنده اي كه در خانه ي خود وضو سازد و آن گاه در خانه ام به ديدار من بشتابد. هان! به راستي كه ديدار شونده وظيفه دارد، ديدار كننده را گرامي بدارد و اكرام فرمايد. هان! گام زنندگان در تاريكي هاي شب به سوي مساجد را، به روشنايي رخشان نمازشان در روز رستخيز، بشارت ده.»

امام باقر عليه السلام از پدران خود روايت كردند كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به جبرئيل عليه السلام فرمودند:
«أَيُّ الْبِقَاعِ أَحَبُّ إِلَي اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي قَالَ الْمَسَاجِدُ وَ أَحَبُّ أَهْلِهَا إِلَي اللَّهِ أَوَّلُهُمْ دُخُولًا إِلَيْهَا وَ آخِرُهُمْ خُرُوجاً مِنْهَا قَالَ فَأَيُّ الْبِقَاعِ أَبْغَضُ إِلَي اللَّهِ تَعَالَي قَالَ الْأَسْوَاقُ وَ أَبْغَضُ أَهْلِهَا إِلَيْهِ أَوَّلُهُمْ دُخُولًا إِلَيْهَا وَ آخِرُهُمْ خُرُوجاً مِنْهَا؛ (2)
محبوب ترين قطعه هاي زمين، نزد خداي تبارك و تعالي، كدام است؟ گفت: مسجدها، و محبوب ترين مسجديان، نزد خدا، اولين كسي است كه به آن درآيد و آخرين كسي است كه از آن بدر آيد. پس فرمود: كداميك از پاره هاي زمين، به نزد خدا مبغوض تر است؟ گفت: بازارها، و مبغوض ترين بازاريان كسي است كه به آن درآيد و آخرين كسي كه از آن بدر آيد.»
اين حديث، ضمن ترسيم سيماي ملكوتي مسجد، كامروايي هاي بزرگ همدمان خانه ي خدا را نيز بازگو مي كند و بر حضور در مسجد براي انجام نماز صبح و شام تأكيد مي كند. زيرا خداوند افزون بر فضيلت هاي ديگر، آنان را كه در تاريكي شب به سوي مسجد مي شتابند، به نوري درخشان كه در پرتو آن تاريكي هاي قيامت را بپيمايند، بشارت داده است. (3)
حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند:
«چون به در مسجد رسيدي، بدان كه آهنگ رفتن به سوي پادشاهي بزرگ داري كه جز پاكان قدم بر بساطش نمي گذارند و براي همنشيني با وي جز راستگويان و راست كرداران اجازه نمي يابند، و چنان با ترس و احترام بر بساط خدمتش قدم گذار كه در ورود بر پادشاهي با هيبت گذاري، پس اگر غفلت نمايي در خطري بزرگ واقع شوي، و بدان كه خداوند بر انجام آنچه خواهد، تواناست، و اگر خواست او قرار گيرد نسبت به اعمال تو با عدل رفتار نموده و فراخور عملت با تو معامله مي كند و همچنين اگر بخواهد، با تو به فضل عمل نموده و زياده بر آنچه شايستگي داري، تو را پاداش دهد. پس اگر به تو با فضل و رحمت خويش توجه كند، اندك طاعت تو را پذيرفته و تو را پاداشي بسيار بخشد، و اگر خداي تعالي از تو راستي و اخلاصي را كه فراخور حضرتش است به عدالت از تو خواهد، محجوب واقع شده و عبادتت پذيرفته نمي شود، هر چند بسيار باشد. و خداوند آنچه خواهد انجام دهد. و به ناتواني، نيازمندي و كوتاهي خويش، در حضرتش اعتراف كن، زيرا تو قصد داري كه به بندگيش پرداخته و با او انس گيري.
و اسرارت را به خداوند عرضه نما، و بدان كه آشكار و نهان تمامي مردمان به نزد خداوند پوشيده نيست و به تمامي آنها آگاهي دارد. و در محضر خداوند همانند نيازمندترين بندگان باش، و دل خويش از هر چه كه تو را از پروردگارت باز دارد، خالي كن. چرا كه او تنها پاكيزه ترين و خالصترين كارها را مي پذيرد. بنگر كه نامت در كدامين دفتر ثبت شده آيا از جمله سعادتمنداني يا شقاوت پيشگان، پس اگر شيريني راز و نياز با خداوند را چشيدي، و خوشي سخن گفتن با او را درك كردي و به جام رحمت و بزرگواري الهي، شربت توجه و پذيرش خداوندي را نوشيدي، بدان كه شايستگي خدمت يافته اي، پس به مسجد وارد شو كه در اين هنگام اجازه يافته اي و در امان خداوند هستي، در غير اين صورت بر درگاه بايست، همچون ايستادن بيچاره اي كه از بيخ و بن بركنده شده و آرزوهايش كوتاه شده، و مهلتش سرآمده است. هنگامي كه خداوند راستي و صداقت دل تو را در پناهندگي به خودش ببيند، با چشم مهرباني و رحمت به تو مي نگرد و تو را به آنچه دوست داشته و خشنود مي شود، موفق مي گرداند، كه او كريم و بزرگوار است و بزرگواري را براي بندگان بيچاره اش، كه براي به دست آوردن خشنودي الهي به درگاهش روي آورده اند، دوست دارد. خداوند مي فرمايد: «يا آن خداوندي كه درمانده چون بخواندش اجابت مي كند.» (4)