اوقات نيز مانند مكان ها و ساير موجودها داراي سعد و نحس و شريف و غير شريف است و هر وقتي از اوقات، حكمي ويژه دارد. اثر اين حكم در كارهايي كه در آن وقت انجام گيرد و حتي در موجودهايي كه در آن وقت يافت شود آشكار مي شود... در شرايع الهي براي هر وقتي از اوقات، حكم يا احكامي بيان شده است؛ به ويژه در شريعت پيامبر ما، حضرت خاتم النبيين صلي الله عليه و آله و سلم كه براي هر يك از سال، ماه، روز، شب و ساعت به تفصيل احكام و وظايفي بيان شده است.
اخبار فراواني در اين زمينه رسيده كه در روز قيامت اوقات و زمان ها و همچنين ديگر عرض ها به صورت اعيان (1) بلكه به صورت انسان به صحنه ي قيامت آورده مي شوند، گر چه خردهاي ضعيف توانايي ادراك آن را ندارد ولي مؤمن نبايد مانند اين حقايق را منكر شود. بايد بگويد آنان به آنچه گفته اند داناتر بوده اند و از خداوند بخواهد تا معرفت و شناخت اين حقايق را بهره ي او گرداند.
انسان خردورز آنگاه كه دريافت اوقات زمان ها هر يك احكام و اشاراتي ويژه دارد و مدت عمرش به منزله ي سرمايه اي بس گرانبها است، به گونه اي كه با هر نفس آن مي تواند منافع بزرگ و ممالك فراوان بلكه سلطنتي الهي براي خويش فراهم كند، بايد از تباه ساختن وقت خود و بهره نبردن از آن به شدت بخل ورزد و از اين كه به جاي اين همه سود، عمر خود را وسيله اي براي كسب شقاوت دائمي و عذاب جاويدان الهي گرداند به شدت برحذر باشد. (2)