عبادت بزرگ نماز بايستي در اوقات تعيين شده بجاي آورده شود و آن رمز نظم و ترتيب و متعهد بودن مسلمانان به رعايت وقت است. يعني نمازگزار بايد ارزش لحظات عمر را بداند و توجّه داشته باشد كه پروردگار به آن سوگند ياد كرده است. (1)
نمازگزار بايد در كارهاي خود منظّم باشد هم چنان كه امام علي عليه السلام در وصيّت خود به آن اشاره فرموده است. (2)

نمازهاي پنج گانه هر كدام وقت خاصي دارند، توجه به اوقات خاص آنها، نشانه اهميت دادن به آن است. همان طوري كه اصل وجوب نماز به خاطر حكمت و مصلحتي است كه در آن موجود است. هيچ عملي، مصالح و منافع مادي و معنوي نماز را به انسان نمي دهد، بلكه براي بدست آوردن آن مصالح خاص، بايد خود نماز اقامه شود، همانطور، تعيين وقت خاص براي نماز نيز داراي مصلحت و حكمتي است كه رعايت كردن آن بر مصلحت اصل نماز مي افزايد و به نماز فضيلت بيشتري مي دهد و رعايت نكردن آن بر اثرات معنوي نماز، صدمه غيرقابل جبران مي زند.
پس هنگامي كه اذان اعلام وقت نماز از مناره هاي مساجد بلند مي شود بايد يك شور و شوق خاصي در بين مسلمين و ادارات و نهادها، بازار و مساجد ايجاد شود. و مسلمانان براي درك فضيلت اول وقت به سرعت به سوي مساجد حركت كنند و نماز را در اول وقت انجام دهند. ترك نماز در اول وقت و كشاندن آن به آخر وقت نوعي تضييع نماز و اهميت ندادن به آن محسوب مي شود. نمازي كه از روي سهل انگاري و يا مقدم كردن امورات دنيوي به آخر وقت نگه داشته مي شود حقش اداء نشده و اقامه نماز به آن صدق نمي كند. پس يكي از شرايط اقامه فردي نماز توجه كردن به اول وقت نماز است.