مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد
مسأله 848 - در سه صورت كه تفصيل آن ها بعداً گفته مي شود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است: اول آن كه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد. دوم آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه يك اشرفي مي شود) به خون آلوده باشد. سوم آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است: اول آن كه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. دوم آن كه لباس زني كه پرستار بچه است نجس شده باشد و احكام اين پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته مي شود.
مسأله 849 - اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم يا براي خصوص او سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مي تواند با آن خون نماز بخواند و هم چنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
مسأله 850 - اگر خون بريدگي و زخمي كه به زودي خوب مي شود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله 851 - اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مي شود به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله 852 - اگر از زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است خوني به بدن يا لباس برسد، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند، ولي با خون بواسير مي شود نماز خواند اگر چه دانه هايش در داخل باشد.
مسأله 853 - كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، بنابر احتياط با آن نماز نخواند.
مسأله 854 - اگر چند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آن ها اشكال ندارد. ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 855 - اگر سر سوزني خون حيض، در بدن يا لباس نمازگزار باشد نماز او باطل است و بنابر احتياط واجب بايد خون نفاس، و استحاضه، و خون سگ و خوك، و كافر و حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار نباشد، ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد، (كه تقريباً به اندازه يك اشرفي مي شود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله 856 - خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مي شود ولي اگر پشت آن، جدا خوني شود، بنابر احتياط واجب بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 857 - اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خون روي لباس و آستر، كمتر از درهم باشد نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 858 - اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند نماز خواندن با آن اشكال دارد، ولي اگر رطوبت مخلوط به خون شود و از بين برود نماز اشكال دارد مگر اين كه غسل صدق بكند.
مسأله 859 - اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون نجس شود اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمي شود با آن نماز خواند.
مسأله 860 - اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد. مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد، نماز خواندن با آن جايز نيست.
مسأله 861 - اگر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آن ها عورت را پوشاند نجس باشد، چنانچه از مردار وحيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن ها صحيح است و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله 862 - احتياط آن است كه چيز نجسي كه با آن مي شود عورت را پوشاند همراه نمازگزار نباشد، ولي كسي كه اين مسأله را نمي دانسته و مثلاً مدتي اين طور نماز خوانده، لازم نيست آن نمازها را قضا كند.
مسأله 863 - زني كه پرستار بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، هر گاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، مي تواند با آن لباس نماز بخواند. ولي احتياط واجب آن است كه لباس خود را در شبانه روز يك مرتبه براي اولين نمازي كه لباسش پيش از آن نجس شده آب بكشد، و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آن ها را بپوشد، چنانچه شبانه روزي يك مرتبه به دستوري كه گفته شد همه آن ها را آب بكشد كافي است.