تكبيره الاحرام
(مسأله 994) گفتن الله اكبر در اول هر نماز واجب و ركن است و بايد حروف الله و حروف اكبر و دو كلمه الله اكبر را پشت سر هم بگويد و نيز بايد اين دو كلمه به عربي صحيح گفته شود اگر بعربي غلط بگويد، يا مثلاً ترجمه آن را به فارسي بگويد صحيح نيست.
(مسأله 995) احتياط واجب آنست كه تكبيره الاحرام نماز را به چيزي كه پيش از آن مي خواند مثلاً به اقامه يا بدعائي كه پيش از تكبير مي خواند، نچسباند.
(مسأله 996) اگر انسان بخواهد الله اكبر را به چيزي كه بعد از آن مي خواند مثلاً به بسم الله الرحمن الرحيم بچسباند، بايد -راء- اكبر را پيش بدهد، ولي احتياط واجب آن است كه در نماز واجب نچسباند.
(مسأله 997) موقع گفتن تكبيره الاحرام بايد بدن آرام باشد، و اگر عمداً در حالي كه بدنش حركت دارد، تكبيره الاحرام را بگويد باطل است.
(مسأله 998) تكبير و حمد و سوره و ذكر و دعا را بايد طوري بخواند كه خودش بشنود، و اگر بواسطه سنگيني يا كري گوش يا سر و صداي زياد نمي شنود، بايد طوري بگويد كه اگر مانعي نباشد بشنود.
(مسأله 999) كسي كه لال است يا زبان او مرضي دارد كه نمي تواند الله اكبر را بگويد، بايد به هر طوري كه مي تواند بگويد و اگر هيچ نمي تواند بگويد، بنا بر احتياط بايد در قلب خود بگذراند، و براي تكبير اشاره كند و زبانش را هم اگر مي تواند حركت دهد.
(مسأله 1000) مستحب است بعد از تكبيره الاحرام بگويد (يا مُحْسِنٌ قَدْ أَتاكَ الْمُسِيءُ وَقَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ اَنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسِيءِ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَأَنَا الْمُسِيءُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَتَجاوَزْ عَنْ قَبِيحِ ما تَعْلَمُ مِنِّي) يعني اي خدائي كه به بندگان احسان مي كني، بنده گنهكار بدر خانه تو آمده تو امر
كرده اي كه نيكوكار از گناه كار بگذرد، تو نيكوكاري و من گناه كار بحقّ محمد و آل محمد رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بديهائي كه مي داني از من سر زده بگذر.
(مسأله 1001) مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز و تكبيرهاي بين نماز دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.
(مسأله 1002) اگر شك كند كه تكبيره الاحرام را گفته يا نه چنانچه مشغول خواندن چيزي از قرائت شده، بشك خود اعتنا نكند و اگر چيزي نخوانده، بايد تكبير را بگويد.
(مسأله 1003) اگر بعد از گفتن تكبيره الاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، چه مشغول خواندن چيزي شده باشد يا نه، به شك خود اعتنا نكند.