احكام واجبات نماز


مسأله - واجبات نماز بايد به عربي صحيح گفته شود پس اگر طوري به عربي غلط بگويد كه معني عوض شود يا ترجمه آنها را بگويد صحيح نيست.
مسأله - در موقع خواندن چيزهاي واجب نماز بنابر احتياط بايد بدن بي حركت باشد و مستحب است در موقع گفتن ذكرهاي مستحب نماز نظير
»سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ«.
نيز بدن آرام باشد ولي حركت دادن سر يا دست يا پا اشكال ندارد، امّا
»بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ«.
را بايد در حال برخاستن بگويد.
مسأله - اگر موقع خواندن چيزي از نماز بي اختيار به قدري حركت كند كه از حال آرام بودن خارج شود لازم نيست كه بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را كه در حال حركت خوانده دوباره بخواند.
مسأله - نماز را بايد طوري بخواند كه لااقل خودش بشنود و اگر به واسطه سنگيني يا كري گوش يا سر و صداي زياد نمي شنود بايد طوري بگويد كه اگر مانعي نباشد بشنود.
مسأله - كسي كه لال است يا زبان او مرضي دارد كه نمي تواند نماز را درست بگويد بايد به هر طور كه مي تواند بگويد و اگر هيچ نمي تواند بگويد بايد در قلب خود بگذراند.
مسأله - كسي كه نمي تواند نماز را درست بخواند بايد هر طور كه مي تواند بخواند و نمازش صحيح است و اعاده و قضا هم ندارد.
مسأله - انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسي كه به هيچ قسم نمي تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور كه مي تواند بخواند و احتياط مستحب آن است كه نماز را به جماعت بجا آورد.
مسأله - كسي كه نماز را به خوبي نمي داند ولي مي تواند ياد بگيرد چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد ياد بگيرد.
مسأله - مزد گرفتن براي ياد دادن نماز اشكال ندارد.
مسأله - اگر انسان كلمه اي را صحيح بداند و در نماز همانطور بخواند و بعد بفهمد غلط خوانده، لازم نيست نماز را دوباره بخواند.
مسأله - اگر كلمه اي را نداند بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند نمازش باطل است.
مسأله - رعايت كردن آنچه را كه علماي تجويد مي گويند نظير مدّهاي واجب، مراعات مخارج حروف، وقف به حركت، وصل به سكون و مانند اينها واجب نيست بلكه اگر طوري بخواند كه بگويند عربي صحيح است، كفايت مي كند.
مسأله - اختلاف در قرائت كه قرّاء گفته اند صحيح نيست و نماز بايد بر طبق قرآن خوانده شود.