مواردي كه پاك بودن بدن و لباس شرط نيست

(مسأله 705) در شش صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مي شود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:

اول، آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.

دوم، آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه گودي كف دست مي شود) به خون آلوده باشد.

سوم، آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

چهارم، لباس هاي كوچك مانند جوراب و عرقچين او
صفحه 229

نجس باشد.

پنجم، محمول متنجّس.

ششم، لباس زني كه پرستار بچه است نجس شده باشد و احكام اين شش صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مي شود.

(مسأله 706) اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي او سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مي تواند با آن خون نماز بخواند، و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده; در بدن يا لباس او باشد. ولي زخمي كه به زودي خوب مي شود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد، بايد آن را آب بكشد.

(مسأله 707)اگر جايي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مي شود، به رطوبت آن نجس شود; نمازخواندن با آن مانعي ندارد.

(مسأله 708) اگر از زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است، خوني به بدن يا لباس برسد، حكم زخم ظاهري دارد، و نظير آن خون بواسير است خواه دانه هاي آن در داخل بدن باشد يا خارج آن.

(مسأله 709) كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، نمازخواندن با آن اشكال دارد.

(مسأله 710) اگر چند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشده اند، نمازخواندن با خون آنها اشكال ندارد، ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شود; هركدام كه خوب شد; بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

(مسأله 711) اگر سر سوزني خون حيض، در بدن يا لباس نمازگزار باشد نماز او باطل است و بنابر احتياط واجب بايد خون نفاس، و استحاضه، و خون سگ و خوك، و كافر و مردار و حيوان حرام گوشت در بدن، يا لباس نمازگزار نباشد، ولي خون هاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگرچه در چند جاي بدن و لباس باشد در صورتي كه روي هم كمتر
صفحه 230

از مقدار يك «درهم» باشد. نمازخواندن با آن اشكال ندارد.

(مسأله 712) خوني كه به لباس بي آستر كه زياد ضخيم نباشد بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مي شود، ولي اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود هر كدام خون جداگانه حساب مي شود. پس اگر كمتر از درهم باشد نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.

(مسأله 713) اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است. بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم نيز نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نمازخواندن با آن اشكال دارد ولي اگر رطوبت مخلوط به خون شود و از بين برود نماز صحيح است.

(مسأله 714) اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد، مثلا يك قطره بول روي آن بريزد، نمازخواندن با آن جايز نيست.

(مسأله 715) اگر لباس هاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت يا نجس العين و ابريشم خالص و طلا(خصوصاً براي مردان) درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشتر نجس نماز بخواند اشكال ندارد.

(مسأله 716) احتياط مستحب آن است كه چيز نجسي مانند دستمال كه با آن نمي شود عورت را پوشاند و كليد و چاقو همراه نمازگزار نباشد.

(مسأله 717) زني كه پرستار بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد و نمي تواند لباس طاهر تهيه كند، هرگاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگرچه تا روز ديگر لباس به بول بچه نجس شود، مي تواند با آن لباس نماز بخواند. و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه روزي يك مرتبه به دستوري كه گفته شده همه آنها را آب بكشد كافي است.
صفحه 231

(مسأله 718) هرگاه بتواند با وسايلي مانند پوشك جلو سرايت نجاست به لباس خود را بگيرد، بايد انجام دهد.