شـرط هفتم
1/1315 - شـرط هفتم آنكه شغل او مسافرت نباشد , و اما كسي كه كارش مسافرت است به اين معني كه يا كـاري جـز مـسـافـرت كـردن ندارد , به حدي كه عرف او را كثير السفر مي گويند و يا اينكه كاري كه در زندگاني براي خود انتخاب كرده توقف بر سفر دارد , مانند شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان , اينگونه اشـخاص اگر چه براي جهت شخصي خودشان چون بردن اثاثيه منزل و يا نقل و انتقال عيالشان مسافرت كـنـنـد , بايد نماز را تمام بخوانند , و ملحق مي شود به كسي كه كارش سفر است كسي كه كارش در جاي ديگري است كه هر روز يا دو روز يك مرتبه مثلا به آنجا سفر نموده و برمي گردد , مانند كسي كه اقامتش در جايي است و كارش در جاي ديگر از قبيل تجارت و تدريس .
1316 - كـسـي كه شغلش در مسافرت است , اگر براي كار ديگري مثلا براي زيارت يا حج مسافرت كند , بايد نماز را شكسته بخواند , مگر آنكه عرفا او را كثير السفر بگويند.
ولـي اگـر مثلا شوفر , اتومبيل خود را براي زيارت كرايه بدهد , و در ضمن خودش هم زيارت كند , در هر حال بايد نماز را تمام بخواند.
1317 - حـمله دار يعني كسي كه براي رساندن حاجيها به مكه مسافرت مي كند , چنانچه شغلش مسافرت بـاشـد , بـايـد نـماز را تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد , و فقط در ايام حج براي حمله داري سفر مي كند , احتياط واجب آن است كه بين نماز تمام و شكسته جمع نمايد , ولي چنانچه مدت سفر او كم باشد , مثلا دو سه هفته بعيد نيست كه حكم او شكسته باشد.
1318 - كسي كه شغل او حمله داري است و حاجيها را از راه دور به مكه مي برد , چنانچه مقدار معتنابهي از ايام سال را در راه باشد , بايد نماز را تمام بخواند.
1319 - كـسـي كـه در مقداري از سال شغلش مسافرت است , مثل شوفري كه فقط در زمستان يا تابستان اتـومـبـيـل خـود را كـرايه مي دهد بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند , و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
1320 - رانـنـده و دوره گـردي كـه در دو سه فرسخي شهر رفت و آمد مي كند , چنانچه اتفاقا سفر هشت فرسخي برود , بايد نماز را شكسته بخواند.
1321 - كـسـي كه شغلش مسافرت است , چه ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند و از اول قصد ماندن ده روز را داشـتـه بـاشـد يـا بدون قصد بماند , بايد در همان سفر اولي كه بعد از ده روز مي رود , نماز را تمام بخواند و همچنين است اگر در غير وطن خود ده روز با قصد يا بدون قصد بماند.
1322 - چـارواداري كه شغلش مسافرت است چنانچه در وطن يا در غير وطن با قصد يا بدون قصد ده روز بـمـاند احتياط مستحب آن است كه در سفر اولي كه بعد از ده روز مي رود ميان نماز تمام و شكسته جمع نمايد.
1323 - كـسـانـي چون چاروادار و شتردار كه شغل آنها در مسافرت است , در صورتي كه مسافرت بيش از مقدار معمول بر آنها موجب مشقت و خستگي شود بايد نماز را شكسته بجا آورند.
1324 - كسي كه در شهرها سياحت مي كند , و براي خود وطني اختيار نكرده نماز را تمام بخواند.
1325 - كـسـي كـه شغلش مسافرت نيست , اگر مثلا در شهري يا در دهي جنسي دارد كه براي حمل آن مـسافرتهاي پي در پي مي كند , بايد نماز را شكسته بخواند مگر آنكه مسافرتهاي او آنقدر زياد باشد كه او را عرفا كثير السفر بگويند.
1326 - كسي كه از وطنش صرف نظر كرده و مي خواهد وطن ديگري براي خود اختيار كند , اگر شغلش مسافرت نباشد , بايد در مسافرت خود نماز را شكسته بخواند.