قيام ايستادن
(مساله 967) قيام درموقع گفتن تكبيره الاحرام وقيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مي گويند ركن است , ولي قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعداز ركوع ركن نيست واگر كسي آن را از روي فراموشي ترك كند نمازش صحيح است .
(مساله 968) واجب است پيش از گفتن تكبير وبعد از آن مقداري بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است .
(مـسـاله 969) اگر ركوع را فراموش كند وبعداز حمد وسوره بنشيند ويادش بيايد كه ركوع نكرده بـايـد بـايستد وبه ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد بحال خميدگي به ركوع بر گردد, چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده , نماز او باطل است .
(مـسـالـه 970) مـوقعي كه براي تكبيره الاحرام يا قرائت ايستاده است , بايد بدن راحركت ندهد و بـطـرفـي خـم نشود و بجايي تكيه نكند ولي اگر از روي ناچاري باشد,يا در حال خم شدن براي ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.
(مـسـالـه 971) اگرموقعي كه ايستاده , از روي فراموشي بدن را حركت دهد يا بطرفي خم شود يا بجايي تكيه كند, اشكال ندارد ولي در قيام موقع گفتن تكبيره الاحرام وقيام متصل به ركوع اگر از روي فراموشي هم باشد, بنابر احتياط مستحب , نماز راتمام كند و دوباره بخواند.
(مـسـالـه 972) احـتياط واجب آن است كه در موقع ايستادن , هر دو پا روي زمين باشد, ولي لازم نيست سنگيني بدن روي هر دو پا باشد و اگر روي يك پا هم باشداشكال ندارد.
(مـسـالـه 973) كـسـي كـه مي تواند درست بايستد, اگر پاها را خيلي باز بگذارد بحدي كه به او ايستاده نگويند نمازش باطل است .
(مـسـاله 974) موقعي كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزي است حتي موقع گفتن ذكرهاي مـستحبي نماز, بايد بدنش آرام باشد ودر موقعي كه مي خواهد كمي جلو يا عقب رود, يا كمي بدن را بـطـرف راسـت يا چپ حركت دهد, بايد چيزي نگويد ولي بحول اللّه وقوته اقوم واقعد را بايد در حال برخاستن بگويد.
(مـسـالـه 975) اگـر در حال حركت بدن ذكر بگويد, مثلا موقع رفتن به ركوع يا رفتن به سجده تـكـبـير بگويد, چنانچه آن را به قصد ذكري كه در نماز دستور داده اند بگويد,بايد احتياطا نماز را دوباره بخواند و اگر به اين قصد نگويد, بلكه بخواهد ذكري گفته باشد نماز صحيح است .
(مـسـاله 976) حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد و سوره اشكال ندارد اگر چه احتياط مستحب آن است كه آنها را هم حركت ندهد.
(مـساله 977) اگر موقع خواندن حمد و سوره , يا خواندن تسبيحات بي اختياربقدري حركت كند كـه از حال آرام بودن بدن خارج شود, احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن , آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.
(مساله 978) اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود, بايد بنشيند و اگر از نشستن هم عاجز شود, بايد بخوابد, ولي تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزي نخواند.
(مساله 979) تا انسان مي تواند ايستاده نماز بخواند, نبايد بنشيند مثلا كسي كه درموقع ايستادن , بـدنش حركت مي كند, يا مجبور است به چيزي تكيه دهد, يا بدنش را كج كند, يا خم شود يا پاها را بـيشتر از معمول باز بگذارد, بايد بهر طور كه مي تواندبايستد و نماز بخواند ولي اگر به هيچ قسم حتي مثل حال ركوع هم نتواند بايستد,بايد راست بنشيند ونشسته نماز بخواند.
(مـساله 980) تا انسان مي تواند بنشيند نبايد خوابيده نماز بخواند و اگر نتواندراست بنشيند, بايد هـر طـور كه مي تواند بنشيند و اگر به هيچ قسم نمي تواند بنشيندبايد بطوري كه در احكام قبله گـفـتـه شد, به پهلوي راست بخوابد و اگر نمي تواند به پهلوي چپ و اگر آنهم ممكن نيست به پشت بخوابد, بطوريكه كف پاهاي او رو به قبله باشد.
(مـسـالـه 981) كـسـي كه نشسته نماز مي خواند, اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد, وركـوع را ايستاده بجا آورد, بايد بايستد و از حال ايستاده به ركوع برود و اگر نتواند, بايد ركوع را هم نشسته بجا آورد.
(مـساله 982) كسي كه خوابيده نماز مي خواند, اگر در بين نماز بتواند بنشيند بايدمقداري را كه مـي تـوانـد, نشسته بخواند و نيز اگر مي تواند بايستد, بايد مقداري را كه مي تواند, ايستاده بخواند ولي تا بدنش آرام نگرفته , بايد چيزي نخواند.
(مـسـالـه 983) كسي كه نشسته نماز مي خواند اگر در بين نماز بتواند بايستد بايدمقداري را كه مي تواند, ايستاده بخواند ولي تا بدنش آرام نگرفته , بايد چيزي نخواند.
(مساله 984) كسي كه مي تواند بايستد اگر بترسد كه بواسطه ايستادن , مريض شوديا ضرري به او برسد, مي تواند نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن هم بترسد,مي تواند خوابيده نماز بخواند.
(مساله 985) اگر انسان احتمال بدهد كه تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند بنابر احتياط لازم بايد نماز راتاخير بيندازد.
پس اگر نتوانست بايستد, درآخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بجا آورد.
(مساله 986) مستحب است درحال ايستادن بدن را راست نگهدارد, شانه ها راپايين بيندازد, دستها را روي رانـهـا بـگـذارد, انـگشتها را بهم بچسباند, جاي سجده رانگاه كند, سنگيني بدن را بطور مـساوي روي دو پا بيندازد, با خضوع وخشوع باشدپاها را پس وپيش نگذارد, اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا يك وجب فاصله دهد و اگر زن است پاها را بهم بچسباند.