احـكام وضـو
مسأله 301 ـ كسي كه در كارهاي وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب و غصبي نبودن آن خيلي شك مي كند بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 302 ـ اگر شك كند كه وضوي او باطل شده يا نه، بنا مي گذارد كه وضوي او باقي است، ولي اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوي او باطل است.
مسأله 303 ـ كسي كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
مسأله 304 ـ كسي كه مي داند وضو گرفته و حدثي هم از او سر زده، مثلاً بول
[59]
كرده، اگر نداند كه كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد، و نمازي را كه خوانده دوباره بخواند.
مسأله 305 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
مسأله 306 ـ اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد، و نماز را بخواند.
مسأله 307 ـ اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوي او باطل شده يا بعد از نماز، نمازي كه خوانده صحيح است.
مسأله 308 ـ اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره مي ريزد يا نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن وقت پيدا مي كند بايد نماز را در وقتي كه فرصت مي كند، بخواند و اگر وقت او به مقدار كارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي كه فرصت دارد فقط كارهاي واجب نماز را به جا آورد و كارهاي مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
مسأله 309 ـ اگر به مقدار وضو و نماز وقت پيدا نمي كند و در بين نماز چند دفعه بول از او خارج مي شود اگر براي او سخت نيست بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول از او خارج شد بنابر احتياط واجب وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند. و نيز اگر مرضي دارد كه در بين نماز چند مرتبه غائط از او خارج مي شود، اگر براي او سخت نيستبايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند.
مسأله 310 ـ كسي كه غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد بعد از هر دفعه وضوي خود را تكرار كند تا وقتي كه براي او سخت باشد.
مسأله 311 ـ كسي كه بول پي در پي از او خارج مي شود اگر بين دو نماز، قطره بولي از او خارج نشود مي تواند با يك وضو هردو نماز را بخواند، و قطره هايي كه بين نماز خارج مي شود اشكال ندارد.
مسأله 312 ـ كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر نتواند هيچ
[60]
مقداري از نماز را با وضو بخواند مي تواند چند نماز را با يك وضو بخواند مگر اينكه اختياراً بول يا غائط كند يا چيز ديگري كه وضو را باطل مي كند پيش آيد.
مسأله 313 ـ اگر مرضي دارد كه نمي تواند از خارج شدن باد جلوگيري كند، بايد به وظيفه كساني كه نمي توانند از بيرون آمدن غائط خودداري كنند عمل نمايد.
مسأله 314 ـ كسي كه غائط پي در پي از او خارج مي شود، بايد براي هر نمازي وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولي براي به جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد در صورتي كه آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد لازم نيست وضو بگيرد.
مسأله 315 ـ كسي كه بول او قطره قطره مي ريزد بايد براي نماز به وسيله كيسه اي كه در آن، پنبه يا چيز ديگري است كه از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي كند، خود را حفظ نمايد. و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد. و نيز كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاي ديگر جلوگيري نمايد. و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براي هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 316 ـ كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري كند، در صورتي كه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيري نمايد اگرچه متضمن مخارجي باشد و بنابر احتياط واجب اگر مرض او معالجه مي شود خود را معالجه كند.
مسأله 317 ـ كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد. ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.