1- اگر نماز شب از كسي فوت شد، مي تواند قضاي آن را روز بعد به جا آورد.
2- اگر مشغول نماز شب بود و صبح طلوع كرده، اگر چهار ركعت از نماز شب را خوانده است و بعد صبح شد، بقيه نماز شب را به طور مختصر و بدون مستحبات بخواند و اگر هنوز چهار ركعت از نماز شب را نخوانده، بعد صبح شد، همان دو ركعتي را كه شروع كرده، تمام كند و پس از آن دو ركعت نافله ي صبح را مي خواند و سپس دو ركعت نماز صبح واجب را مي خواند و پس از آن باقيمانده ي نماز شب را قضا مي كند. اگر اصلاً نماز شب را شروع نكرده و بعد صبح طلوع كرده باشد، دو ركعت نماز نافله ي صبح را اول مي خواند و پس از آن نماز صبح را و پس از آن قضاي نماز شب را به جا مي آورد.
3- اگر نماز شب را در بين الطلوعين (يعني بعد از اذان صبح و پيش از طلوع آفتاب) مي خواند بهتر است كه نيت ادا يا قضا نكند، بلكه به نيت «ما في الذمة» بخواند. «ما في الذمة» به آن معني است كه نيت كند نماز شب مي خوانم «قربة الي الله»؛ خواه اداء باشد، خواه قضا؛ هر چه خدا و رسولش فرموده اند. نماز شب و قضاي آن را مي توان در حين راه رفتن و يا در ماشين نشسته به جا آورد. ولي بهتر است در حال ايستاده در مكان مخصوص به جا آورد.(1)