درباره ي دعايي كه در آخرين سجده ي نافله هاي مغرب خوانده مي شود و فضيلت آن، در روايت آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود:
«هر كس در آخرين سجده از نافله ي بعد از نماز مغرب شب جمعه (و اگر در هر شب آن را انجام دهد، افضل و بهتر خواهد بود) هفت بار بگويد:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ إِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلَّا الْعَظِيم ؛
- خداوندا، همانا به روي [و اسماء و صفات] بزرگوارت و به اسم بزرگ [و فرمانروايي ديرينه و بي آغازت از تو مسئلت دارم كه بر محمد و آل او درود فرستي، و گناه بزرگ مرا بيامرزي]، كه گناه بزرگ را جز بزرگ نمي آمرزد.»

نماز را تمام مي كند، در حالي كه خداوند او را مورد مغفرت خويش قرار داده است.
و در روايت ديگري آمده است: «برابر با شصت حج از دورترين شهرهاست.» (1)