سيّد بن طاوس به سند معتبر روايت كرده است:
واجب و لازم است كه در آخر دعاها كه در تعقيب نمازها مي خوانند اين دعا بخواند:
«اَللَّهُمَّ إِنّي وَجَّهْتُ وَجْهي إِلَيْكَ وَ أَقْبَلْتُ بِدُعائي عَلَيْكَ راجِياً إِجابَتَكَ طامِعاً في مَغْفِرَتِكَ طالِباً ما وَأَيْتَ بِه عَلي نَفْسِكَ مُتُنَجِّزَاً وَعْدَكَ إِذْ تَقُولُ: «اُدْعُوني أَسْتَجِبْ لَكُمْ»(1)
فَصَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِه وَ أَقْبِلْ إِلَيَّ بِوَجْهِكَ وَ اغْفِرْلي وَ ارْحَمْني وَ اسْتَجِبْ دُعائي يا إِلهَ الْعالَمينَ؛(2)
- خداوندا، براستي كه روي و تمام وجودم را به سوي تو نمودم، و با دعا كردنم بر تو روي آوردم، در حالي كه اميد به اجابت، و طمع در آمرزشت داشته، و آنچه را خود بر خودت روا دانسته و وعده داده اي، درخواست نموده، و وفاي به وعده ات را جويايم. زيرا خود فرمودي: «مرا بخوانيد، تا دعاي شما را اجابت نمايم». پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و با رويت [اسماء و صفات] بر من روي آور، و مرا بيامرز و مورد رحمت خويش قرار ده، و دعايم را مستجاب گردان. اي معبود عالميان.»