در روايت آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود:
روزي به خدمت پدر بزرگوارم وارد شدم كه در همان روز هشت هزار دينار به فقراي اهل مدينه صدقه داده و خانواده اي را كه به يازده برده مي رسيدند آزاد فرموده بود، و اين كار مرا به شگفت آورد.
حضرتش به من نگريست و فرمود: آيا مي خواهي كاري انجام دهي كه اگر آن را يك بار در تعقيب نمازهاي واجب انجام دهي، برتر از كاري كه من انجام دادم باشد، اگر چه من آن را در هر روز به اندازه ي عمر حضرت نوح عليه السلام انجام دهم، حضرت فرمود: عرض كردم آن چيست؟ پدرم فرمود: بعد از نماز بگو:
«اَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيي وَ يُميتُ وَ يُميتُ وَ يُحْيي(بِيَدِهِ الخَير) وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ العَليِّ العَظيمِ سُبْحانَ(الله) ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحانَ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحانَ ذِي الْكِبْرِياءِ وَ الْعَظَمَةِ سُبْحانَ الحَيِّ الَّذي لايَمُوتُ سُبْحانَ رَبِّيَ الْاَعْلي سُبْحانَ رَبِّيَ الْعَظيمِ سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِه كُلُّ هَذا قَليلٌ يا رَبِّ وَ عَدَدَ خَلْقِكَ وَ مِلْ ءَ عَرشِكَ وَ رِضا نَفْسِكَ وَ مَبْلَغَ مَشِيَّتِكَ وَ عَدَدَ ما أَحْصي كِتابُكَ وَ مِلْ ءَ ما أَحصي كِتابُكَ وَ زِنَةَ ما أَحْصي كِتابُكَ وَ مِثْلَ ذلِكَ أَضْعافاً لاتُحْصي وَ عَدَدَ خَلْقِكَ وَ مِلْ ءَ خَلْقِكَ وَ زِنَةَ خَلْقِكَ وَ مِثْلَ ذلِكَ وَ أَضْعافاً لاتُحْصي وَ عَدَدَ بَرِيَّتِكَ وَ زِنَةَ بَريَّتِكَ وَ مِثْلَ ذلِكَ أَضعافاً لا تُحْصي وَ عَدَدَ ماتَعْلَمُ وَ زِنَةَ ماتَعْلَمُ وَ مِلْ ءَ ماتَعْلَمُ وَ مِثْلَ ذلِكَ أَضْعافاً لا تُحْصي وَ مِنَ التَّحْميدِ وَ التَّعْظيمِ وَ التَّقْديسِ وَ الثَّناءِ وَ الشُّكْرِ وَ الْخَيْرِ وَالْمَدْحِ وَ الصَّلَوةِ عَلَي النَّبيِّ وَ أَهْلِ بَيْتِه صلّي اللَّهُ عليه وَ عَلَيْهِمْ مِثْلَ ذلِكَ وَ أَضْعافَ ذلِكَ وَ عَدَدَ ما خَلَقْتَ وَ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ وَ عَدَدَ ما أَنْتَ خالِقُهُ مِنْ شَيْ ءٍ وَ مِلْ ءَ ذلِكَ كُلِّه وَ أَضْعافَ ذلِكَ كُلِّه أَضْعافاً لَوْ خَلَقْتَهُمْ فَنَطَقُوا بِذلِكَ مُنْذُ قَطُّ إِلي الْأَبَدِ لاَ انْقِطاعَ لَهُ يَقُولُونَ كَذلِكَ لا يَسْأَمُونَ وَ لا يَفْتُرُونَ أَسْرَعُ مِنْ لَحْظِ الْبَصَرِ وَ كَما يَنْبَغي لَكَ وَ كَما أَنْتَ لَهُ أَهْلٌ وَ أَضْعافُ ما ذَكَرْتَ وَ عَدَدَ ما ذَكَرْتَ وَ مِثْلَ جَميعِ ذلِكَ كُلُّ هَذا قَليلٌ يا اِلهي تَبارَكْتَ وَ تَقَدَّسْتَ وَ تَعالَيْتَ عُلُوّاً كَبيراً يا ذَا الْجَلالِ وَ الْاِكْرَامِ اَسْئَلُكَ عَلَي اَ ثَرِ هَذَا الدُّعاءِ بِاَسْمائِكَ الْحُسْني وَ اَمْثالِكَ الْعُلْيا وَ كَلِماتِكَ التَّامَّاتِ اَنْ تُعافِيَني فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ؛
- گواهي مي دهم كه معبودي جز خداوند يگانه وجود ندارد و شريكي براي او نيست، و فرمانروايي تنها از آن توست، و ستايش مختص اوست، زنده مي گرداند و مي ميراند، و مي ميراند و زنده مي كند، خير و خوبي تنها به دست [جمال] اوست، و او بر همه چيز تواناست، و هيچ دگرگوني و نيرويي نيست جز به خداوند بلند مرتبه ي بزرگ. پاك و منزه است خداوند صاحب ملك و ملكوت، منزه است خداوند صاحب عزت و جبروت، و منزه است خداوند صاحب كبرياء و عظمت، منزه است خداوند زنده اي كه هرگز نمي ميرد، منزه است پروردگار برترم. همراه با حمد و ستايش، پروردگار بزرگم را به پاكي مي خوانم، همه ي اينها اندك است، اي پروردگار من، بلكه به شماره ي مخلوقاتت و پري عرشت و به اندازه خشنودي و مشيتت و به شماره و پري و وزن و مشابه آنچه كه كتابت به شمار درآورده، و چندين [و چند برابر آن، كه به شماره نمي آيد و به شماره و پري و وزن مخلوقاتت، و مثل و چندين برابر آن كه به شماره درنمي آيد، و به شماره و مشابه و پري، و وزن خلائقت و مثل و چندين برابر آن كه به شماره درنمي آيد، و به شماره و وزن و پري و مثل آنچه كه خود مي داني و چندين] برابر آن كه به شماره درنمي آيد تو را مي ستايم، و از ستايش و تعظيم و تقديس و ثنا و سپاسگزاري و خير و مدح و درود بر پيامبر اكرم و اهل بيتش - كه درود خداوند بر او و ايشان باد - [مثل آن] و چندين برابر آن، و به شماره ي آنچه آفريده و خلق فرموده و پديد آوردي، و به شماره ي اشيايي كه مي آفريني، و به اندازه ي پري همه اينها و چندين و چند برابر همه اگر بيافريني و زبان بگشايند و از ازل تا ابد، در حالي كه به اندازه ي كم تر از چشم برهم زدن نه خسته شده و نه سستي كنند، چنين بگويند، و به همان صورتي كه شايسته و زيبنده ي آن هستي، و به اندازه ي چندين برابر و وزن و شماره آنچه يادآور شدم، و همانند همه ي اينها تو را مي ستايم، اي معبود من، همه ي اينها اندك است، تو بلندمرتبه و مقدس و بسيار برتري. اي صاحب بزرگي و بزرگواري، در پي اين دعا، به حق نامها و كمالات نيكوتر و صفات والاتر، و كلمات كاملت از تو درخواست مي كنم كه در دنيا و آخرت به من عافيت و تندرستي عنايت فرمايي.»(1)