در بلدالأمين از حضرت رسول صلي الله عليه وآله روايت كرده است:
هر كه خواهد كه خدا او را در قيامت بر اعمال بدِ او مطّلع نگرداند و ديوان گناهان او را نگشايد بايد كه بعد از هر نماز اين دعا بخواند:
«أللَّهُمَّ اِنَّ مَغْفِرَتَكَ اَرْجي مِنْ عَمَلي وَ اِنَّ رَحْمَتَكَ اَوْسَعُ مِنْ ذَنْبي أللَّهُمَّ اِنْ كانَ ذَنْبي(عندك) عَظيماً فَعَفْوُكَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبي أللَّهُمَّ اِنْ لَمْ اَكُنْ اَهْلاً اَنْ تَرْحَمَني فَرَحْمَتُكَ اَهْلٌ اَنْ تَبْلُغَني وَ تَسَعَني لِاَ نَّها وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ ءٍ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ؛(1)
خدايا! آمرزشت اميدبخش تر از عمل من، و رحمتت وسيع تر از گناه من است. خدايا! گرچه گناه من در پيشگاه تو بزرگ است؛ اما عفو تو بزرگ تر است. خدايا! اگر من شايستگي رحمت را ندارم؛ اما رحمت و لطف تو سزاوار است كه به من برسد و مرا فراگيرد؛ زيرا رحمت تو همه چيز عالم را فراگرفته است، به حق رحمتت يا أرحم الراحمين.»