هفتم


سيّد ابن طاوس رضي الله عنه روايت كرده است كه: حضرت اميرالمؤمنين - صلوات اللَّه عليه - بعد از نماز عصر اين دعا مي خواندند:
«سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ للَّهِ وَ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَليِّ الْعَظيمِ سُبْحانَ اللَّهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ سُبْحانَ اللَّهِ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ فَسُبْحانَ اللَّهِ حينَ تُمْسُونَ وَ حينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حينَ تُظْهِرُونَ سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ سُبْحانَ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحانَ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحانَ الْحَيِّ الَّذي لا يَمُوتُ سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ سُبْحانَ الْحَيِّ الْقَيُّومِ سُبْحانَ الْعَليِّ الْأَعْلي سُبْحانَهُ وَ تَعالي سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ اَللَّهُمَّ إِنَّ ذَنْبي أَمْسي مُسْتَجيراً بِعَفْوِكَ وَ خَوْفي أَمْسي مُسْتَجيراً بِأَمْنِكَ وَ فَقْري أَمْسي مُسْتَجيراً بِغِناكَ وَ ذُلّي أَمْسي مُسْتَجيراً بِعِزِّكَ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ(علي) آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْلي وَ ارْحَمْني إِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ اَللَّهُمَّ تَمَّ نُورُكَ فَهَدَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ عَظُمَ حِلْمُكَ فَعَفَوْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَجْهُكَ رَبَّنا أَكْرَمُ الْوُجُوهِ وَ جاهُكَ أَعْظَمُ الْجاهِ وَ عَطِيَّتُكَ أَفْضَلُ الْعَطاءِ تُطاعُ رَبَّنا فَتَشْكُرُ وَ تُعْصي فَتَغْفِرُ وَ تُجيبُ الْمُضطَرَّ وَ تَكْشِفُ الْضُرَّ وَ تُنْجي مِنَ الْكَرْبِ وَ تُغْنِي الْفَقيرَ وَ تَشْفِي السَّقيمَ وَ لا يُجازي آلاءَكَ أَحَدٌ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ؛(1)
- پاك و منزه است خداوند، ستايش خداي را، معبودي جز خداوند نيست، و خدا بزرگتر است، و هيچ دگرگوني و نيرويي نيست جز به خداوند بلند مرتبه ي بزرگ، منزه است خداوند در صبح و عصرها، منزه است خداوند در شامگاه و پگاه، پس منزه است خدا هنگامي كه شب و هنگامي كه صبح مي كنيد، [و ستايش خدا را در آسمانها و زمين در شبانگاهان و هنگامي كه ظهر مي كنيد منزه است] پروردگارت، پروردگار صاحب سرافرازي از آنچه او را بدان توصيف مي كنند، و درود بر پيامبران فرستاده شده، و سپاس براي خداوندي كه پروردگار عالميان است، منزه است خداوندي كه صاحب ملك و ملكوت است، منزه است خداوندي كه صاحب عزت و سلطه است، منزه است خداوند زنده اي كه هرگز نمي ميرد، منزه است خداوند پابرجاي دايمي، منزه است خداوندي كه زنده ي پابرجا و برپا دارنده ي همه ي مخلوقات مي باشد، منزه است خداوند بلند مرتبه ي برتر، منزه و برتر است خداوند، و بسيار منزه و پاكيزه ي از هر عيب و نقص است پروردگار فرشتگان و روح.
خداوندا، براستي كه گناهانم با پناهنده شدن به عفو تو شب نموده، و خوف و هراسم با پناهنده شدن به ايمني تو شب نموده، و فقر و نيازمندي ام با پناهنده شدن به بي نيازي ات شب نموده، و خواري و ذلتم با پناهنده شدن به عزت و سرافرازي ات شب نموده. خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بيامرز، و به من رحم آر، براستي كه تو ستوده و بزرگ و والايي. خداوندا، نور تو تمام و كامل است، لذا هدايت فرمودي، پس ستايش مخصوص توست، و بردباري ات بزرگ است، لذا عفو فرمودي، پس ستايش مختص توست، [و دست - رحمتت را گشاده اي، لذا عطا فرمودي، پس ستايش مخصوص توست،] و اي پروردگار ما، روي [و اسماء و صفات] تو گرامي ترين رويها، و جاه و منزلت تو بزرگترين منزلتها، و عطاي تو برترين عطاست. اي پروردگار ما، اطاعتت مي كنند و سپاس مي گزاري، و معصيتت مي كنند و مي آمرزي، و بيچاره و درمانده را اجابت مي فرمايي، و رنجوري و گرفتاري را برطرف و از ناراحتي سخت و نجات مي بخشي، و نيازمند را بي نياز مي گرداني، و بيمار را بهبودي بخشيده، و هيچ كس نمي تواند پاداش نعمتهاي تو را بدهد. و تو مهربانترين مهربانها مي باشي.»(2)

پاورقي

1- فلاح السائل، ص 202.
2-ادب حضور، ترجمه فلاح السائل، سيد بن طاووس (ره)، ص355-356.

بازگشت