هر دم كه مي شنود گوشم نداي نماز
روحم كشد چو نسيم پر در هواي نماز

هر صبح و ظهر و غروب با نغمه هاي اذان
در آسمان دلم پيچد صداي نماز

گيرم وضو چو به صدق در چشمه سار خلوص
گردد چو آينه صاف دل از صفاي نماز

آرام بخش دل است بوي بهار اذان
خوش تر ز بوي گل است عطر دعاي نماز

در لحظه هاي حضور جان چون پرنده ي نور
پر مي كشد سوي عرش با بال هاي نماز

روشن شود ملكوت از نور چهره ي او
هر كس كه بعد اذان خيزد براي نماز

استاد محمود شاهرخي «جذبه»