گل رياض جنان كشته نماز، حسين
امير كشور جان سيّد حجاز، حسين

تويي سلاله طاها، توئي عزيز بتول
به ممكنات تو را باشد امتياز، حسين

نماز خون تو در ظهر روز عاشورا
زدود زنگ ز آئينه نماز، حسين

شهيد راه خدا سيّد شباب بهشت
تويي به گلشن ايجاد سروناز، حسين

تو خود ذبيحي و هفتاد و دو ذبيح تو را
به لوح عشق بود قصه اي دراز، حسين

نماز خون تو در كربلا چو تير شهاب
به جان دشمن دين گشت كارساز، حسين

ربود دل، خم ابرويت از دل محراب
در اين مجاهده از دست اهل راز، حسين

ز نينواي تو شد خلق ماسوا مبهوت
ز بس نواي تو بُد گرم و دلنواز، حسين

در آن نماز، لب خشك، در كنار فرات
چو بود رمز تو با حّي بي نياز، حسين

چو خونبهاي تو باشد خدا، به خون خدا
كه هست اصل نماز از تو سرفراز، حسين

قسم به عشق كه مرداني از سر اخلاص
به خاكپاي تو سايد رخ نياز، حسين

سزد به خويش ببالد كه در صحيفه عمر
به جز ثناي تو فصلي نكرد باز، حسين

از آن به روز جزا چشم عافيت دارد
به آستان تو اي كشته نماز، حسين

محمد علي مرداني