دشت سرخ است و عشق مي بارد
با تو بودن چه عالمي دارد؟

لاله ها صف كشيده اند همه
سينه اي كو كه داغ بردارد؟

تيرها!... بر تنم فرود آئيد
تا امامم نماز بگزارد

پيش چشمش فدا شوم - اي كاش
آفتابي ستاره بشمارد

آنكه تكبير خوان سجده اوست
تن به محراب تيغ بسپارد

آشنائي كه قبله عشق است
كاش - اهل نمازم انگارد...

جعفر رسول زاده