داني نماز عشق نصيب كه مي شود
بر فرق آنكه تيغ به محراب مي خورد

شهپر لاهوت سير مرغ جان باشد نماز
ره گشاي خاكيان تا لامكان باشد نماز

چون گل شبنم زده بر چهره ها بخشد صفا
مايه ي شادابي پير و جوان باشد نماز

از حقيقت دور ماند بنده ي مسجد گريز
جمله ي طاعات ما جسمند و جان باشد نماز

ني همي وقت اذان خواند ترا در كوي راز
رابط مخلوق و خالق هر زمان باشد نماز

پاي بر سجاده ي اخلاص بگذار اشكبار
سوز دل را در بر حق ترجمان باشد نماز

دست و رو شويند هنگام وضو در جوي نور
پرتو طور دل روحانيان باشد نماز

گر فلك شد سبحه گردان هر شب از انجم چه سود
با سيه رويان زاهد سرگران باشد نماز

نخل توحيد از سحاب فيض او شد بارور
سايه گستر بر سر باغ جنان باشد نماز

كي بود از چشم حق بين پايه قدرش نهان
دين اگر باشد صدف در گران باشد نماز

زد علي (ع) با خون سر مهر قبولش بر جبين
سرخ رو تا نزد اهل آسمان باشد نماز

نيست تنها قامت محراب خم در پيش او
عرش درگاه و ملائك پاسبان باشد نماز

خاك دشت كربلا را مهر هر سجاده كن
پاسدار خون پاكان جهان باشد نماز

هر بنائي بر ستون خويش باشد استوار
كاخ دين را هم ستون و پشتبان باشد نماز

آنچه از حبل المتين درج است در قرآن «شفيق»
اهل تحقيقي اگر، تفسير آن باشد نماز

محمد ابوالقاسم جندقيان «م. شفيق»