هر آنكه كار به نام خدا كند آغاز
به كاميابي و توفيق مي شود دمساز

رسد به بهره ي دلخواه خويش در پايان
كسي كه كار به ياد خدا كند ز آغاز

اگر سعادت دنيا و آخرت جويي
به كار در ره خشنودي خدا پرداز

بدانچه فاني و واهي است دل نشايد بست
به جاه و مال مبال و به عز و ناز مناز

بسا بود كه ببيني زوال حشمت و جاه
بسا بود كه ببيني وبال عزت و ناز

فرود آر سر بندگي و طاعت را
به پيشگاه خداي كريم بنده نواز

چو طاعت تو، به درگاه او قبول افتد
ز بندگي سر آزادگي به چرخ افراز

هر آنكه بندگي حق شعار خود سازد
به طاعتش نكند جز خداي را انباز

بشوي جان و تن خويش را ز لوث گناه
به آب توبه و اخلاص و بندگي و نماز

نماز اصل عبادات و پايه ي دين است
نماز داردت از منكرات و فحشا باز

نماز مي دهدت حسن خلق و حسن عمل
كه حسن خلق و عمل راست بهترين مفاز

نماز بر تو ببندد ره و ساوس ديو
نماز باب حقايق كند به روي تو باز

بهوش باش تو را ديو، در كمين دل است
چنانكه كرده كمين در ره كبوتر، باز

مشو اسير هواهاي نفس توسن خويش
مخور فريب فسونهاي ديو حليت ساز

نماز بر تو گشايد در سعادت و خير
نماز بر تو ببندد در خيانت و آز

نماز شيوه ي معمول انبياي خداست
نماز خلوت انس است و گاه راز و نياز

به صدق و پاكي و اخلاص مي كند مؤمن
به بال شوق به معراج قرب حق پرواز

بويژه از همه بهتر جماعت و جمعه
بود ميان عبادات افضل و ممتاز

نماز جمعه بود رمز وحدت مردم
ز كارمند و كشاورز و تاجر و سرباز

بسا به جمع شود نقش دشمنان افشا
بسا به جمع شود غدر خائنان ابراز

بسا فزوده شود بينش سياسي خلق
بسا شود گره از كارهاي مردم باز

خوشا كسان كه به اصلاح خويش مي كوشند
مقام قرب خداوند مي كنند احراز

به خلق بهره رسانند با مساعي خويش
نمي كنند به اموال خلق دست دراز

ز پارسايي و پاكي صفاي دل يابند
به گوش جان شنوند از فرشتگان آواز

حقايق دو جهان است نزدشان مكشوف
چو عبد خاص خدا گشته اند و محرم راز

شوند داخل در جمع اولياء الله
به سوي جنت قرب خدا روند مجاز

ز روي صدق و صفا گفت اين چكامه شريف
براي اهل حقيقت در اين سراي مجاز

علي شريف