نگاهي آشنا دارد دل من
به كويش اقتدا دارد دل من

سحرگه ظهر و شب مداوم
تكلم با خدا دارد دل من

گل سجاده اش چون مي شود باز
نمايي باصفا دارد دل من

طرازش گنبدي زيباتر از عشق
مدور تا سما دارد دل من

به هنگام نماز الله اكبر
اذان تا كبريا دارد دل من

همانند گل سرخ شقايق
لطافت با حيا دارد دل من

به سر شوق وصال روي معشوق
به لب قالوا بلي دارد دل من

ملائك از قنوتش در سجودند
چه زيبا ربنا دارد دل من

رضايش در رضاي حضرت دوست
عجب شوق رضا دارد دل من

بلال دل بخوان الله اكبر
كه تا غوغا بپا دارد دل من

هوشنگ احمدي