يكي از احكام نماز اين است كه نمازگزار بايد براي رعايت ادب و احترام به پيشگاه پروردگار عالَم قسمتي از بدنش را كه در حال غير نماز در شرايطي واجب است بپوشاند، در حال نماز نيز بپوشاند، گرچه هيچ كسي او را نبيند و در اتاق دربسته نماز بخواند. فقها فرمودهاند:

مرد بايد در حال نماز اگر چه كسي (اعم از محرم و نامحرم) او را نميبيند، عورتين خود را بپوشاند، و زن بايد در موقع نماز تمام بدن حتي سر و موي خود را بپوشاند، ولي پوشاندن صورت به مقداري كه در وضو شسته ميشود و دستها تا مچ و پاها تا مچ پا لازم نيست، اما براي آن كه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقداري از اطراف صورت و قدري پايينتر از مچ را هم بپوشاند.(1)

بعضي در اينباره گفتهاند كه در واقع تمام بدن زن غير از مواردي كه پوشش آن استثنا شده، عورت محسوب ميشود، به معناي چيزي كه نبايد در معرض ديد قرار گيرد و پوشانده شود و چون عورت مرد در حال نماز براي رعايت ادب بايد پوشانده شود، اگر چه كسي او را نميبيند، در مورد زنان نيز چنين است، يعني بودن يا نبودن كسي، در اصل مسئله تفاوتي ايجاد نميكند.

پس پوشش در حال نماز براي محفوظ بودن از نامحرم نيست، بلكه براي رعايت شرايط حضور در محضر روردگار در حال نماز است، از اين رو نماز گزار بايد خود را بپوشاند، گرچه كسي را نبيند.

پي نوشتها:

1. توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 463، مسئله 788 و 789.



دفتر تبليغات اسلامي