اهل سنّت در هنگام نماز خواندن به صورت دست بسته نماز ميخوانند. مستند عمل آنها را ميتوان ادعاي شان در خصوص استناد اين كار به حضرت رسول (ص) در هنگام نماز خواندن دانست.(1) البته رواياتي كه در اين خصوص نقل كردهاند، از سند قوي و معتبري برخوردار نيست. غالباً مستند آنها، حكم خليفه دوم، عمر بن خطّاب است كه حكم كرده بود به جهت احترام، دستها را در هنگام نماز روي هم قرار دهند.

اهل سنّت در خصوص چيزي كه ميتوان بر آن سجده نموده نظرشان اين است كه بر هر چيز ميتوان سجده نموده خواه زمين باشد يا آنچه از زمين ميرويد و يا چيزي كه پوشاك و پوشيدني باشد. اينان سجده بر مُهر (خاك) را لازم نميدانند اما شيعيان بنابر روايات منقول از پيامبر و امامان معصوم(ع) سجده را خاك و يا چيزي كه زمين بر آن صدق كند، لازم ميدانند.

مبناي اختلاف اهل سنت در نماز و ديگر احكام اسلامي با شيعيان آن است كه آنها علاوه بر سنّت پيامبر، سنّت شيخين (عمر و ابوبكر) را نيز شرعي ميدانند، اما ما معتقد به سنت پيامبر و امامان معصوم(ع) هستيم.

پي نوشتها:

1. صحيح مسلم، ج 1، ص 382.







دفتر تبليغات اسلامي