كسي كه ميخواهد نماز بخواند، بايد براي پيدا كردن جهت قبله كوشش كند تا يقين كند قبله كدام طرف است. نيز ميتواند به گفته دو شاهد عادل كه از روي نشانههاي حسي شهادت ميدهند يا به قول كسي كه از روي قاعده علمي، قبله را ميشناسد و مورد اطمينان است، عمل كند. اگر اينها ممكن نشد، بايد به گماني كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاي آنان يا از راههاي ديگر پيدا ميشود، عمل نمايد، حتي اگر از گفته فاسق يا كافري كه به واسطه قواعد علمي، قبله و جهت كعبه را ميشناسد، گمان به قبله پيدا كند، كافي است.

اگر كسي به طرفي كه علم يا گمان پيدا كرده نماز خواند و بعد معلوم شد كه دقيق نبوده، نمازش صحيح است. اگر كسي به طرفي گمان يا حدس نميزند و نميداند قبله كدام طرف است، بايد به چهار طرف نماز بخواند.(1)

پي نوشتها:

1. توضيح المسائل مراجع، ج 1، مسئلههاي 782 و 783.



دفتر تبليغات اسلامي