برادر گرامي! نماز را واجب است به عربي بخوانيم و قرآن و دعاهاي عربي كه از معصوم(ع) رسيده اگر بخواهيم به ثواب قرائت آن ها نايل شويم، بايد همان گونه كه وارد شده بخوانيم. احكام دين اگر چه هم به ملاحظة مصالح و حكمت ها تشريع شد، و انسان هر قدر به مصالح احكام آشنا شود بهتر است، ولي بايد آن ها را تعبداً قبول نمود، و عباديات را بايد به عنوان اطاعت امر خداوند عالَم به جا آورد تا فوايد بزرگي كه از آن ها منظور است فراهم شود.[1]

شايد يكي از حكمت هاي عربي خواندن نماز براي همة مسلمانان اين باشد كه اسلام خواسته است بدين وسيله در هر روز چند نوبت وحدت مسلمانان را اعلام دارد و با اين كار آنان را به وحدت و يكپارچگي و تشكيل صف واحد در مقابل صفوف كفر و نفاق دعوت نمايد. اسلام جامعة مسلمانان را از اختلاف و پراكندگي برحذر داشته و با قدرت تمام آنان را به وحدت و همدلي دعوت نموده است. يكي از عوامل اتحاد جامعة اسلامي وضع عبادات مانند نماز، روزه، حج و ... است كه همه موظفند، به يك گونه نماز بخوانند؛ در يك ماه روزه بگيرند و در يك ماه به حج بروند. همة اين برنامه ها علاوه بر عبادت بودن، در ايجاد وحدت اسلامي و استحكام اخوت اسلامي دخالت دارند.از سوي ديگر اسلام خواسته است از اين راه كلام الهي و قرآن مجيد را همان طور كه از طرف خدا نازل شده است، حفظ نمايد. اگر ترجمة نماز كافي بود و ثواب قرائت قرآن به مطالعة ترجمة آن مقرر مي شد، اصل قرآن به فراموشي سپرده مي شد و كم كم ترجمه ها عوض مي شد و احكام الهي تغيير مي فات. پس لازم است نماز به عربي خوانده شود و همه قرآن را ياد گيرند. البته توجه به معاني و ترجمة آيات و اذكاري كه در نماز خوانده مي شود، نيز توجه به معناي آيات قرآن به هنگام قرائت آن بسيار خوب و مورد تأكيد و موجب كمال نماز و كثرت اجر و ثواب مي شود.

اين براي اكثر مردم كه با سوادند و مي توانند به ترجمة قرآن و دعاها مراجعه كرده و آن را ياد گيرند، بسيار كار آساني است.

[1]رك: آيت الله لطف الله صافي، معارف دين، ص 315.



دفتر تبليغات اسلامي