مسايلي كه به پيامبر ( ص ) وحي شده بر دو گونه است :
بخشي از آن ها همان است كه به عنوان « قرآن » به پيامبر وحي شده و بخش ديگر احكام و تعليماتي است كه جدا از قرآن و به عنوان شرح و بيان قرآن به پيامبر ( ص ) وحي گرديده است و لازم نيست تمامي احكامي را كه پيامبر ( ص ) بيان مي كند ، همه به عنوان « قرآن » باشد .
قرآن مجيد مي فرمايد : « و انزلنا اليك الذكر لتبين للناس ملنزل اليهم ؛ و ما به سوي تو ذكر ( قرآن ) را نازل كرديم تا براي مردم آنچه به سويشان نازل شده بيان كني » .
بنابراين ، پيامبر ( ص ) براساس تعليمات الهي ( وحياني ) به تبيين و تفسير آياتي كه در آنها اصل انجام فرايض آمده ، مي پردازد .
و به عبارتي ديگر : قرآن و وجود رسول اللَّه ( ص ) مكمّل يكديگرند كه با نبود هر يك امر تبليغ و رسالت كامل نمي شود و يكي از حكمت هاي وجود ائمه ( عليهم السلام ) بعد از رسول اللَّه هم همين امر است وگرنه نيازي به وجود ائمه هم نبود و اين با حكمت ادامه وحي و رسالت سازگار نيست .

موسسه در راه حق