در عهد جاهليّت ( زمان قبل از اسلام ) وضع دنيا طوري بود كه مردم از ناداني براي ستارگان الوهيت و مقام خدايي قائل بودند و آفتاب و ماه را سجده مي كردند و چنين اتّفاقاتي مانند چنين اتفاقات غير مترقّبه در مقابل ماه و خورشيد به زمين مي افتادند و سجده مي كردند .
اسلام براي اينكه به تمام بشر بفهماند كه سجده فقط مخصوص - خداست ، مقرر فرمود در چنين مواقعي هم كه اتّفاقات آسماني پيش مي آيد مردم بايد براي خدا سجده كنند و متوجّه باشند كه اين موقع نيز مانند ساير مواقع اختصاص به خدا دارد و اين مورد آنها در جريان - است ، تمام مخلوق خدا مي باشند . البته اين يكي از فلسفه هاي احتمالي نماز آيات است ؛ ممكن است فلسفه هاي ديگري نيز داشته باشد .

موسسه در راه حق