نماز كه نوعي عبادت و پرستش و ارتباط ويژه با آفريدگار جهان و

انسان است در اديان پيشين نيز وجود داشت، اما كيفيت آن در اديان مختلف

متفاوت بوده است و صورت كاملي از چگونگي آن در هر ديني در دست

نيست. آنچه مسلم است مراسمي به عنوان عبادت و پرستش در كليه اديان

وجود داشته و دارد.

نماز در تمامي اديان گذشته واجب بوده و در آيات و روايات زيادي به

اين مساله اشاره شده است; هر چند ممكن است از نظر شكل ظاهري،

اعمال اركان، اذكار و الفاظ; نماز مسلمانان فرق داشته باشد.

قرآن درباره اسماعيل(ع) ميفرمايد: ((و كان رسولاش نبياش و كان يامر

...;[اسماعيل] فرستاده و نبي بود; او هميشه

و الزكا

اهله بالصلا

خانواده خود را به نماز و زكات فرا ميخواند...)).

درباره نماز موسي و برادرش هارون ميفرمايد: ((و به موسي و برادرش

وحي فرستاديم كه براي ملت خود خانههايي در مصر انتخاب كنيد و

خانههايتان را مقابل يكديگر قرار دهيد و نماز را به پا داريد (و اقيموا

) و به موئمنان بشارت ده)).

الصلا

لقمان در مواعظ و اندرزهاي خود به پسرش ميگويد: ((پسرم! نماز را

) و امر به معروف و نهي از منكر كن)).

برپادار (اقم الصلا

حضرت ابراهيم(ع) زن و فرزند خود را در بيابان تنها گذاشت دست

به دعا برداشت و گفت: ((خداوندا! من برخي از دودمانم را در سرزميني بي

آب و گياه در كنار خانهاي كه حرم تو است جاي دادم تا نماز را برپا دارند)).

(ابراهيم، آيه 37 و 38)

پس نماز، عبادت و نيايش در همه اديان حتي در بين تمامي انسان

وجود داشته و دارد; اما شكل و نوع آن فرق ميكند كه كاملترين عبادات،

همان نماز تشريح شده مسلمانان است. بدين صورت كه متناسب با تكامل

دين، نماز نيز روند تكاملي داشته است و دين مبين اسلام ؤ همچنان كه در

معارف و قوانين و مقررات اجتماعي كاملترين دين است ؤ در عبادات نيز

جامعترين و كاملترين آنها را ؤ كه متناسب با انسان رشد يافتهئ عصر خاتميت

است ؤ تشريع فرمود.


ستاد اقامه نماز