براي يافتن حضور قلب در نماز رعايت چند نكته ضروري است:

1- همواره نمازها را اول وقت خواندن.

2- مكان نماز خالي از صداها و اشيايي باشد كه موجب جلب توجه است.

3- تا جايي كه ممكن است در مساجد و به جماعت نماز خواندن.

4- پيش از نماز زمينههاي روحي توجه به معبود را در خود فراهم ساختن از

طريق خواندن دعاهاي هنگام وضو، اذان، اقامه و ديگر مستحبات قبل از نماز.

5- مهمتر از همه بيرون راندن حب دنيا از نفس و دل را مملو از عشق الهي

ساختن است. زيرا خيال و انديشه انسان همواره متوجه چيزي است كه بدان

دلبستگي دارد چنانكه عاشق در همه حال به ياد معشوق است. پس انسان

دوستدار دنيا هميشه حتي در نماز ذهنش متوجه مسائل دنيوي است و آن كه

جانش لبريز از عشق خداست در امور دنيوي نيز هيچ گاه فارغ از ياد او نميشود و

به عبارتي هماره در نماز است.

6- نكته ديگر آن كه قوه خيال انسان چون چكاوكي است كه اگر با زحمت

مداوم تربيت نشود هر آن از شاخي بر شاخ ديگر ميجهد و قرار و آرامي ندارد.

از اين رو انسان بايد ابتدا بكوشد كه در نماز از آن مواظبت نموده و آن را بياد خدا

نگهدارد و هرگاه متوجه شد كه از ياد خدا غافل گرديده بلافاصله آن را به جايگاه

اصلي برگرداند. چنانچه مدتي بر اين عمل مداومت كند طاير خيال رام و مطيع

گشته و حضور دل و توجه به سوي خدا ملكه آن خواهد گشت.

7- دانستن معاني عبارات نمازها، دعا و مطالعه در احوال معاد و ... كمك

بسياري ميكند.

8- مطالعه پيرامون احوال اوليا در نماز بسيار مناسب است و توصيه ميشود

كتاب ((آداب الصلوه)) يا ((پرواز درملكوت)) امام خميني را مطالعه فرماييد.

9- خودداري از نگاه و توجه به چيزهاي جلب كننده حواس. بهتر است در

حال قيام به مهر در حالت تشهد به دامن و در ركوع به پاها نگاه شود.

10- سعي كنيد اذكار و قرائات نماز را با طمانينه و با تدبر در محتواي آنها

بخوانيد.


ستاد اقامه نماز