الف) آنچه اشاره كردهايد كه دليل شكسته شدن نماز و قضاي روزهئ

مسافر، آسان گرفتن بوده است، اين حكمت دستور قصر است و نه علت شرعي

آن ; يعني اسلام خواسته است كه براي مسافران، سهولتي قائل شود.

علت شرعي آن، منبع فقهي خاص - اعم از كتاب و سنت - است كه فقيه

موظف است براساس آن، فتوا بدهد.

ب ) در وضع قوانين، به موارد كلي توجه ميشود، نه به موارد استثنايي و از

آن جا كه نوعاش در مسافرت، افراد عجله دارند و امكانات به اندازهئ محل سكونت

برايشان فراهم نيست، دستور آمده كه مسافران - البته با شرايطي - نماز را

شكسته بخوانند و روزه را قضا كنند. در اين جا نبايد مسافري را در نظر گرفت كه

هيچ مشكلي ندارد و ميتواند بدون مشكلي نماز و روزهاش را تمام انجام دهد.

ج ) گرچه اين روزها، وسايط نقليه و ابزار مسافرت با گذشته فرق كرده است ;

ولي در عين حال هماكنون نيز مسافرت داراي محذورات زيادي است. شما اگر به

تجارب خودتان مراجعه كنيد، ملاحظه خواهيد كرد كه اصولاش در سفر - به ويژه

در بين راه - آن آرامش لازم وجود ندارد ; به ويژه آن كه در سفر با وسايل سريع،

دغدغهها بسيار زياد و فرصت اندك است. بنابراين با توجه به مشكلات زياد و

عدم آرامش، دستور قصر نماز مسافر صادر شده است.


ستاد اقامه نماز