يكي از فلسفههاي عبادت اظهار خضوع و

تسليم در مقابل امر پروردگار و ايجاد روح عبوديت

و بندگي در انسان است; چنان چه امام سجاد (ع)

ميفرمايد: ((الهي كفي بي فخرا ان اكون لك عبدا ;

خدايا! همين افتخارم بس كه بنده تو هستم)). و

گاهي بعضي از دستورات براي آزمودن روح تسليم

و بندگي است. فرمان خدا به حضرت ابراهيم (ع)

براي قرباني كردن اسماعيل نمونهاي از آن است. در

دستورهاي عبادي و احكام الهي گاهي هدف تسليم

و پذيرش دستور و تمرين براي جلب رضايت

خداوند و اطاعت محض از آفريدگار است و گاهي

تمرين براي متابعت از سنت و روش پيامبر(ص)

است و جهر و اخفات در نماز - چنان چه از بعضي

از روايات استفاده ميشود - يكي از سنتهاي

پيامبر اكرم(ص) است كه خداوند خواسته با اين

سنت امت را نسبت به پايبندي به سيره و سنت

پيامبرش آزمايش كند. شخصي از امام (ع) پرسيد:

چرا نماز جمعه و مغرب و عشا را بلند بخوانيم و

نماز ظهر و عصر بايد آهسته خوانده شود؟ امام (ع)

در جواب فرمودند: پيامبر اكرم (ص) وقتي به معراج

رفتند اولين نمازي كه بر او واجب شد ظهر جمعه

بود و خداوند به پاس احترام پيامبر(ص) ملايكه را

به ميهماني فرا خواند و همه نماز ظهر روز جمعه و

مغرب و عشا را با پيامبر خواندند و خدا به پيامبرش

دستور داد كه نماز را بلند بخواند تا برتري او را بر

ملايكه آشكار گرداند ولي نماز عصر را چون به

تنهايي انجام داد مامور شد آهسته بخواند. از اين

روايت ميتوان فهميد كه به مقتضي شرايط بايد

بعضي از عبادات يا كارهاي خير را آشكار و آهسته

خواندن يك نوع تعبد و تسليم در مقابل دستورات

پروردگار و اقتدا به سنت و روش پيامبر (ص) اكرم

ميباشد.بدين منظور وقتي از امام سوال كردند: چرا

نماز مغرب و عشا بلند خوانده ميشود؟ امام (ع)

فرمود: چون در وقت مغرب و عشا هوا تاريك

است; بنابراين قرايت را بلند ميخواندند كه اگر

كسي از آن نزديكي عبور كرد بداند نماز جماعت

برپاست و شركت كند ولي در نماز ظهر و عصر

چنين نيازي نيست.


ستاد اقامه نماز