نماز كه نوعي عبادت و پرستش و ارتباط ويژه با آفريدگار جهان و انسان است در اديان پيشين نيز وجودداشت، اما كيفيت آن در اديان مختلف متفاوت بوده است و صورت كاملي از چگونگي آن در هر ديني در دستنيست. آنچه مسلم است مراسمي به عنوان عبادت و پرستش در كليه اديان وجود داشته و دارد.
نماز در تمامي اديان گذشته واجب بوده و در آيات و روايات زيادي به اين مساله اشاره شده است؛ هر چند ممكناست از نظر شكل ظاهري، اعمال اركان، اذكار و الفاظ؛ نماز مسلمانان فرق داشته باشد.
قرآن درباره اسماعيل(ع) ميفرمايد: «و كان رسولاً نبياً و كان يأمر اهله بالصلاة و الزكاة...؛]اسماعيل[ فرستادهو نبي بود؛ او هميشه خانواده خود را به نماز و زكات فرا ميخواند...».
درباره نماز موسي و برادرش هارون ميفرمايد: «و به موسي و برادرش وحي فرستاديم كه براي ملت خود خانههاييدر مصر انتخاب كنيد و خانههايتان را مقابل يكديگر قرار دهيد و نماز را به پا داريد (و اقيموا الصلاة) و به مؤمنانبشارت ده».
لقمان در مواعظ و اندرزهاي خود به پسرش ميگويد: «پسرم! نماز را برپادار (اقم الصلاة) و امر به معروف و نهي ازمنكر كن».
حضرت ابراهيم(ع) زن و فرزند خود را در بيابان تنها گذاشت دست به دعا برداشت و گفت: «خداوندا! من برخي ازدودمانم را در سرزميني بي آب و گياه در كنار خانهاي كه حرم تو است جاي دادم تا نماز را برپا دارند». (ابراهيم، آيه37و 38)
پس نماز، عبادت و نيايش در همه اديان حتي در بين تمامي انسان وجود داشته و دارد؛ اما شكل و نوع آن فرق ميكندكه كاملترين عبادات، همان نماز تشريح شده مسلمانان است. بدين صورت كه متناسب با تكامل دين، نماز نيز روندتكاملي داشته است و دين مبين اسلام ـ همچنان كه در معارف و قوانين و مقررات اجتماعي كاملترين دين است ـ درعبادات نيز جامعترين و كاملترين آنها را ـ كه متناسب با انسان رشد يافتة عصر خاتميت است ـ تشريع فرمود.

ستاد اقامه نماز