معناي جمله فوق آن است كه نماز وسيله و سلاحي است كه آدمي را ازفحشاء و بديها باز ميدارد و ياد خدا را در دلها زنده ميكند و جلا ميبخشد.نماز وسيلهاي است كه انسان را از افكار شرك آلود، عشقهاي پوچ ، تكيهگاهها، سلاحها و وسيلههاي ناتوان نجات ميبخشد. نماز سلاح و تكيه گاه بهسرچشمه همه بزرگيها و استمداد از كانون قدرت و عظمت است. اساساًفلسفه وجوب نماز ـ طبق سخن امام علي (ع) در نهج البلاغه ـ سلاح و عاملكبرزدايي و بازدارنده از كبر و غرور و غضب وشهوت است و بالاخره طبقآيات قرآن ـ از جمله آيه 45 سورة عنكبوت ـ نماز، سلاح بازدارنده از فحشاء ومنكرات است و اين خاصيت مغز و محتواي اصلي نماز و نشان قبولي اعمالو عبادات است چرا كه هسته بيمغز رشد نميكند و ثمر نميدهد. نماز بدونبازداشتن از بديها همان عبادت بيمحتواست و سلاح و تكيه گاه به شمارنميآيد. هر كس دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه ببيند كه آيا نمازشاو را از گناه و زشتي بازداشته يا نه پس هر قدر كه نمازش او را گناه بازداشته بههمان اندازه نمازش قبول شده است.


ستاد اقامه نماز