زيرا در بهشتي كردن انسان، نقش كليدي دارد، چرا كه نمازگزار ناچار است كه براي صحت و قبولي نماز خود از بسياري ازگناهان اجتناب ورزد، مثلاً، يكي از شرايط نماز مشروع بودن ومباح بودن تمام وسايلي است كه در آن به كار ميرود، مانند آب وضو وغسل، جامهاي كه با آن نماز ميگزارد و مكان نمازگزار. اين موضوع سبب ميشود كه گرد حرام نرود و در كار و كسب خود از هر نوعحرام اجتناب نمايد. زيرا بسيار مشكل است كه يك فرد تنها در امور مربوط به نماز به حلال بودن آنها مقيد شود و در موارد ديگر بيپروا باشد.
گويا آية زير به همين نكته اشاره ميكند و ميفرمايد: «ان الصلوة تنهي عن الفحشاء و المنكر؛ كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناهباز ميدارد»
بالاخص اگر نمازگزار متوجه باشد كه شرط قبولي نماز در پيشگاه خداوند اين است كه نمازگزار زكات و حقوق مستمندان رابپردازد؛ غيبت نكند؛ از تكبر و حسد بپرهيزد؛ از مشروبات الكلي اجتناب نمايد وبا حضور قلب و توجه و نيت پاك به درگاه خدا روآورد و به اين ترتيب نمازگزار حقيقي ناگزير است تمام اين امور را رعايت كند. روي همين جهات، پيامبر گرامي ما(ص) ميفرمايد:نماز چون نهر آب صافي است كه انسان خود را در آن شست و وشو ميدهد؛ اگر كسي در شبانه روز پنج مرتبه خود را با آب پاكشست و شو دهد، هرگز بدن او آلوده و كثيف نميشود. همچنين كسي كه در شبانه روز پنج مرتبه نماز بخواند و حضور قلب خود رادر اين چشمة صاف معنوي شست و شو دهد، هرگز آلودگي گناه بر دل و جان او نمينشيند.


ستاد اقامه نماز