نماز خواندن در زمين غصبي با علم به اين كه غصبي است، باطل است. اگر كسي عمدا وارد زمين غصبي شد، كار حرامي انجام داده و بايد هر چه سريعتر از آن جا بيرون رود. حال اگر وقت نماز تنگ است و اگر بخواهد از زمين غصبي خارج شود، نماز قضا ميشود اجتماع امر و نهي، صدق ميكند. از يك طرف به امر نماز خواندن و از يك طرف به او گفته ميشود غصب نكن. در بحث اجتماع امر و نهي، برخي جانب نهي را مقدم ميدارند، ولي در مورد بخت چون به سوء اختيار وارد زمين غصبي شده، هم بايد نماز را بخواند و هم گناهكار محسوب ميشود. نحوة نماز خواندن به اين صورت بايد باشد كه اولا در حال خروج، توبة از غصب داشته باشد. ثانيا در حال راه رفتن، نماز را با ايما و اشاره بخواند و خارج شود و بعد از خروج از زمين غصب نمازش را قضا نمايد.1[1]



[1]عروه الوثقي، ج 1، في مكان المصلي، مسئلة 19.



دفتر تبليغات اسلامي