نماز نخواندن پدر و مادر دو اثر وضعي و تربيتي بر فرزندان ميتواند داشته باشد. اثر تربيتي از آن جهت است كه فرزندان معمولاً از اعمال والدين الگو برداري مي كنند. اگر فرزندان عمل كردن به آداب و وظائف ديني را از ابتدا در محيط خانه مشاهده كنند و با آنها خو بگيرند، در سنين بالاتر انجام اين كارها براي آنها طبيعي و آسان خواهد بود.

گاهي با برخي افراد حتي در سنين بالا برخورد ميكنيم كه با وجود اعتقاد به مباني ديني، در نماز خواندن سستي مي ورزند كه يكي از علت هاي آن مي تواند راحت طلبي باشد، يعني اين قبيل افراد از ابتدا به انجام اين فريضه عادت نكرده اند و به بهانه هاي گوناگون از ان سر باز مي زنند.

اثر وضعي از اين جهت است كه هر گناهي آثار جسمي و روحي خاصي بر انسان مي گذارد و ترك نماز يكي از گناهان بزرگي است كه علاوه بر آثار عمومي، پيامدهاي خاصي دارد. در روايتي رسول خدا(ص) پانزده اثر دنيوي و اخروي براي ترك نماز و سبك شمردن آن ذكر كرده اند كه عبارتند از:

1ـ كم شدن بركت از عمر، 2ـ برداشتن بركت از روزي، 3ـ محو نشانة نيكوكاران از چهره، 4ـ پذيرفته نشدن عمل، 5ـ مستجاب نشدن دعا، 6ـ عدم برخورداري از دعاي نيكوكاران، 7ـ با ذلت مردن، 8ـ با گرسنگي مردن، 9ـ با تشنگي از دنيا رفتن، 10ـ عذاب قبر،11ـ تنگي قبر، 12ـ تاريكي قبر، 13ـ حساب ذلت آميز در قيامت، 14ـ سخت گيري در حساب رسي، 15ـ عذاب اخروي.[1]

بديهي است كه بعضي از آثار مذكور خواه ناخواه گريبانگير فرزندان تارك الصلاه است. در حقيقت از فضاي عطر آگين معنوي و آثار و بركات نماز محروم اند، ولي بايد توجه داشت كه اين آثار وضعي و تربيتي در حد مقتضي عمل مي كند، يعني فرزندان با انجام وظيفة خود مي توانند با عامل وراثت مبارزه نمايند و اثار منفي را از خود دور سازند و خداوند فرزندان را به دليل گناه پدر يا مارد مؤاخذه نمي كند و حتي براي فرزندي كه در شرايط نامساعد خانواده به نماز اهميت مي دهد، ثواب دو چنداني عنايت خواهد كرد.

[1]سفينه البحار، ج 2، ص 44.



دفتر تبليغات اسلامي