سعادت انسان در بندگي خدا و داشتن ارتباط با اوست. ذكر و راز و نياز با تنها معبودي كه جز كمال و خوبي براي بندهاش نميپسندد. اما كيفيت آن و نحوة برقراري رابطه امر مهم و شايان توجهي است. براي توضيح بيشتر بايد گفت: عقل پس از اثبات خالق هستي و وجود آفرينندهاي دانا و حكيم و مهربان; بهترين راه رسيدن به سعادت و كمال را در بندگي خدا يافته است. و چون خدا بهتر از هر كس ديگر مصلحت بندهاش را ميداند، راه بندگي را نيز خود نشان ميدهد، به همين دليل، آداب نماز را از طريق وحي و توسط پيامبرش تعيين نموده و عمل به آن را از ما خواسته است. پس گر چه رابطه با خداوند سعادت آفرين است اما كمال آن در توجه به كيفيتي است كه خود خداوند بيان فرموده است زيرا او عالم مطلق و معلم حقيقي انسانها است.











جامعة الزهراء