مسئلة غيبت و ظهور در مورد امام زمانغ فقط به معناي ديده شدن و ديده نشدن نيست، بلكه معناي به خصوصي دارد، و آن اين است كه غيبت امام زمانغ به اين معناست كه امام و سرپرست و هادي آنان در اجتماع، به طور رسمي حضور ندارد و كسي نيز ايشان را نميشناسد، مگر آن كه از طرف خودشان معرّفي شوند; بنابراين، غيبت به اين معنا نيست كه امام نبايد ديده شود و در ميان مردم رفت و آمد داشته باشد و حتي زندگي كند، زيرا هيچ يك از اين ها ـ مادام كه امام شناخته شده نباشد ـ با غيبت منافات ندارد. و مقصود از ظهور هم همان است كه علاماتي براي آن بيان كردهاند و امام با تشريفات مخصوصي، به طور رسمي، به عنوان پيشواي مؤمنان وارد جامعه ميشود و زمام امور اجتماع را به دست ميگيرد; پس ظهور هم به اين معنا نيست كه شخص موفق شود چهرة ايشان را ببيند و يا با ايشان ملاقات كند. و امّا اين ها كه عدهاي مدعي هستند امام زمانغ را ملاقات كردهاندگاهي اوقات فرستادگان امام را با خود امام اشتباه ميگيرند و البته برخي اوقات هم برخي اشخاصبنا به مصالحي يا انجام دستور العملهايي موفق به ديدار خود حضرتميشوند كه البته براي خودشان توفيقي است، ولي بر ما واجب نيست كه آنها را تأييد كنيمو چه بسا گاهي نيز اصل ادعا، باطل و دروغ ميباشد.



فرهنگ ومعارف قرآن