براي پاسخ به اين سؤال شما اشاره به چند نكته لازم است: 1- شناخت اعتبار احاديث و جدا كردن احاديث معتبر از احاديث جعلي، موضوعي است كه مجموعاً با استفاده از دو علم رجال و درايه صورت مي گيرد و كاري است كاملاً كارشناسانه، لذا به صرف اين كه مضمون حديثي براي ما سؤال برانگيز باشد، نمي توان به آن نسبت جعلي بودن داد. 2- روايتي كه شما به آن اشاره كرده ايد (پيرامون نماز در مسجد پيامبر(ص)) تنها در صدد بيان ارزش و اهميت نماز گزاردن در اين مسجد شريف و پاداش معنوي آن است، اگر كسي امكانات تشرف به اين مسجد را دارد كه وضعش روشن است و اگر كسي چنين امكاني ندارد، روايات ديگر مي فرمايد اگر انسان نيت كار خيري را داشته باشد ولي به دليلي موفق به انجام آن نشود، خداوند پاداش آن كار نيك را به او اعطا خواهد كرد. 3- روايت مذكور نه تنها با شأن و منزلت پيامبر اكرم(ص) منافاتي ندارد بلكه نشان دهنده عظمت مقام و ارزش فوق العاده آن وجود مقدس است، چرا كه مكان ها و زمان ها ظروفي است كه ارزش آن تابع مظروف خود مي باشد، ارزش مسجد پيامبر(ص) به جهت وجود بي نظير آن حضرت است، چرا كه تا قبل از بناء آن و انتسابش به پيامبر اكرم(ص) زمين ساده اي بيش نبود. 4- آنچه در مورد كتاب حماسه حسيني و مسأله عزاداري براي سيدالشهدا گفته ايد، ربطي به موضوع فوق ندارد. اشك ريختن و سوگواري براي اباعبداللَّه الحسين(ع) خود از بزرگ ترين عبادات الهي است كه آثار تربيتي (فردي - اجتماعي) سياسي و اخلاقي فراواني دارد كه در اين نوشتار نمي گنجد، آنچه در اينجا قابل توجه است اين است كه گريه براي امام حسين هدف نهايي نيست بلكه وسيله اي است بسيار مناسب براي ارتباط با فكر و انديشه و راه امام حسين(ع) در طول زندگي و بدين جهت هيچ گونه منافاتي با منطق و تفكر و استدلال ندارد. برانگيختن عواطف و احساسات بر خودي خود كار خوب يا بدي نيست، آنچه مهم است هدف و جهتي است كه در اين كار مطرح است. به طور مثال در جنگ هاي صدر اسلام براي مقابله بهتر با دشمن و تقويت سپاه اسلام، روح حماسي و غيرت و جنگاوري رزمندگان را با سرودن اشعار حماسي برمي انگيختند. جهت اطلاع بيشتر در مورد ارزش و فلسفه گريه و عزاداري براي امام حسين(ع) مي توانيد به بيانات مختلف امام خميني(ره) مراجعه كنيد.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها