درتفسير سوره حجرات آقاي قرائتي ميگويد كه پيامبر در حال نماز بوده اند كه چشمشان برروي آب دهاني مي افتد كه روي ديوار بوده در اين هنگام چند قدم جلو ميروند و با چوبي آن را رفع مي نمايند و بعد بر مي گردند و به نمازشان ادامه ميدهند اولاً آيا اين روايت صحيح است دوماً چطور توجيه مي شود در حاليكه پيامبر بالا ترين تو جه و حضور قلب را در نماز شان داشته اند ؟


سند حديث را بررسي نكرديم شما مي توانيد از خود گوينده جناب حاج آقاي قرائتي بپرسيد اما اگر اشكال شما در مورد همراهي حضور قلب با ادراكات ساير حواس است منافاتي ندارد و اصولاً حواس پنج گانه بشر هميشه فعال است و همچنين هنر مردان خدا اينجاست كه در عين اشتغال به امور عادي بشري حضور قلب نيز دارند .
ايشان نه در تمام بلكه در همه حال دائم الحضور بودند در عين حال بالا ترين مسئوليتهاي اجتماعي – نظامي – سياسي – اقتصادي را هم بعده داشتند . توجه و حضور قلب و خود را در محضر خالق ديدند به معناي بي توجهي و دوري از خلق نيست .
فقهاي معظم در بعضي موارد خاصي حركت را بدون اينكه نماز گزار از قبله منحرف شود فتوي داده اند .و احاديث مشابهي هم موجود است .
نتيجه : چنانچه ذكر شد در مورد صحت حديث و سند آن بايد از خود گويندةآن سؤال نمائيد چون ما هيچگونه آدرسي از آن روايت نداريم تا بتوانيم بررسي نمائيم . اما در مورد حضور قلب كه مطالبي بيان شد مانند عطا نمودن انگشتر به سائل در ركوع نماز توسط حضرت امير المؤمنين ( ع ) پس چنانچه آنجا نميتوان اشكالي بر حضرت گرفت در اين مورد بر فزض صحت روايت و صحت سند آن اينگونه توجيه دارد .
1- منها ج آيهً الله سيستاني مسئله و توضيح المسائل آيهً الله بهجت مسئله 1149
2- حدائق ج 9 ص 48 باب قواطع الصلا هً

پاسخگوئي به سؤالات ديني آستان قدس رضوي

بازگشت