اگر نماز براي خضوع و خشوع در برابر خداوند است پس چرا از لحاظ زماني محدود به اوقات معيني است؟


اوقات نماز، براي نظم و برنامه ريزي در امور زندگي است و داراي فلسفه و حكمتهاي زيادي است از جمله:
1. نمازگزاران - چه در حال خواب يا بيداري و چه در حال كار و استراحت - خدا را فراموش نكنند و در موعد معين به عبادت و نيايش پروردگار بپردازند.
2. اوقات نماز، باعث زدودن، روحيه سستي و كاهلي در اقامه نماز ميشود؛ چون اگر اوقات آن مشخص نبود، احتمال داشت كه شخص تا ماهها و سالها نماز نخواند و به بهانههاي مختلف آن را به تاخير اندازد.
3. اوقات نماز، باعث ايجاد نظم و انضباط در كارها و داشتن برنامه ريزي صحيح ميگردد و ارتباط او را با خدا مداوم و هميشگي ميكند.
4. اين اوقات (به خصوص اول وقت) داراي فضيلت و معنويت بيشماري است و نماز خواندن در آن ساعات و لحظات، تاثير روحي و معنوي فراواني بر انسان دارد. در عين حال گفتني است كه خواندن نماز در اوقات مخصوص خود نه تنها منافاتي با خشوع و خضوع انسان ندارد؛ بلكه باعث ميشود انسان با آمادگي و حضور قلب بيشتري به اقامه نماز بپردازد. البته در روايات آمده است اگر شخص حضور قلب زيادي نداشت (ادبار قلب)، ميتواند آن را تا چند ساعت به تاخير اندازد و در وقتي كه حضور قلب حاصل شد، نماز را به جاي آورد؛ البته اين كار نبايد باعث ايجاد وسواس و سستي در خواندن نماز در اول وقت باشد.


ستاد اقامه نماز

بازگشت