هيچ چيز و هيچ كس از خداوند متعال پنهان و مستور نميشود و با پوشش و بيپوشش بودن در برابر خداوند و آگاهي و بينش او يكسان و علي السّواء است. پس چرا زن در حال نماز در مكان خلوت و دور از نظر اجنبي بايد بدن خود را بپوشاند؟
اين پرسش با اين بيان از وجوب پوشاندن عورت بر مرد در حال نماز در مكان خلوت نيز قابل طرح است و اختصاص به پوشش شرعي زن در حال نماز ندارد. چه از پوشش واجب مرد در حال نماز سؤال شود يا از پوشش زن، هر دو سؤال يك جواب دارد. اگر بخواهيم پرسش را اختصاص به زن بدهيم، بايد به اين نحو پرسش كنيم: چرا زن بايد بدن خود را علاوه بر عورتين حتّي در جاي خلوت در حال نماز بپوشاند و بر مرد واجب نيست؟ بنابراين دو سؤال پيش ميآيد و مناسب اين است كه به ترتيب پاسخ به هر دو سؤال را بررسي نمائيم.
امّا اين كه چرا با اين كه با پوشش و بيپوشش از نظر علم خدا فرق ندارد، پوشاندن عورت در مكان خلوت در حال نماز واجب است، اگر دليل فقهي آن را ميخواهيد دليل آن احاديث معتبره و دستور و سنّت قوليّه و فعليّة پيغمبر اكرم(ص) و ائمّة طاهرين(ع) و اجماع قولي و عملي مسلمانان از عصر اوْل تا حال است. بديهي است چنين حكم معروف و مورد اتّفاق بدون اين كه از صاحب شريعت مطهّره رسيده باشد، نخواهد بود. با اين وجود براي مزيد بصيرت هم در مورد اين سؤال و هم سؤال دوّم به كتب و جوامع حديث و فقه مراجعه فرماييد.
اگر غرض از سؤال پرسش از حكمت اين حكم است، چنانكه ظاهر سؤال هم همين است، در جواب عرض ميكنيم: عبادت و پرستش خدا به معني اعمّ، عاليترين و راقيترين حالات بشر و برترين جايگاهي است كه در آن افراد و جماعات در اوج مقام بلند انسانيّت و آزادي و برابري قرار گرفته و از هر استثمار و استعباد و نظام و حكومت غير خدا آزاد ميشوند.
نماز ظاهرترين و كاملترين مصداق عبادت و معارج پرستندگان خدا و وسيلة قرب پرهيزكاران است و تمام آداب مناسب شأن و قدس مقام آن بايد مراعات گردد.
حكمت پوشانيدن عورت در اين حال شريف و مقدّس، پنهان كردن و مستور نمودن از خدا نيست؛ زيرا چيزي از علم خدا مستور و پنهان نميشود؛ بلكه يكي از حكمتهاي آن مناسبتي است كه عرفاً و در ظاهر حال بين حضور خدا رفتن (نماز) و پوشانيدن عورت وجود دارد كه بر حسب عرف بدون ستر عورت خلاف ادب و استهزا و توهين شمرده ميشود و اگر اين پوشش نباشد، نماز بياحترام و سبك ميگردد.
تبيان
پاورقي
معارف دين
آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني