دير زماني است كه ايمان پيامبر6پيش از بعثت و پيروي او از چه آييني بوده , مورد بحث و گفت و گو ميان دانشمندان شيعه و سنّي قرار گرفته است ,ولي به نظر مي رسد كه بحث كردن دربارهء خصوصيات اين مسئله و اين كه چگونه نماز مي خواند, لزومي ندارد, بلكه آن چه قابل اهميّت است اين است كه با دلايلي كافي اثبات كنيم آن حضرت پيش از بعثت , موحّد و خداپرست و زاهد و عابد و پاك دامن بود. از دو راه مي توانيم اين مطلب را ثابت نماييم ; اول : بررسي زندگاني چهل سالهء ايشان پيش از بعثت , دوم : دقّت در آن چه از پيشوايان اسلام در اين باره واردشده است .

امّا راه اوّل : خلاصهء زندگاني چهل سالهء او را عفّت , پاك دامني , امانت , صداقت ,احسان و عبادت هاي پي در پي در ماه رمضان در كوه حرا و حج هاي متوالي تشكيل مي دهد. امام ششم 7مي فرمايد: پيامبر ده بار پنهاني حج نمود. اين منش حاكي از ايمان به خدا و درستي و پاكي ايشان است .

راه دوم : از جمله دلايلي كه مي توان اقامه كرد, كلام اميرالمؤمنين 7در خطبه ءقاصعه است كه خداوند بزرگ ترين فرشتگانش را وقتي كه پيامبر6از شيرگرفته شد, هم نشين او گردانيد كه او را در شب و روز, به راه راست و بزرگواري وخوهاي نيكو سير دهد.(1)

(پـاورقي 1.جعفر سبحاني , فروغ ابديت , ج 1 ص 195



دفتر تبليغات اسلامي