جهان هستي با تمام پديده هاي خود - اعم از مادي و معنوي - قابل زوال و دستخوش تغيير و تحول اسـت ; هـمـچـنـان كـه اصل پيدايش يك پديده در پرتو علت و شرايط خاصي صورت مي گيرد , همچنين استمرار و ادامه وجود آن , شرايط و مراقبتهاي خاصي لازم دارد تا به آن لباس استمرار و بقا بپوشاند و از زوال و فناي آن جلوگيري كند . موضوع هدايت به راه راست نيز مشمول همين قانون است . بـقـا و ادامه هدايت در فردو يا جامعه , به مراقبتها و شرايطي خاص نيازمند است و الا ممكن است يـك فـرد هـدايـت يـافـتـه , در آينده عمر خود از جاده مستقيم منحرف گردد و پس از هدايت , مجدداگمراه شود . بـنابر اين , يك فرد و يك اجتماع هر چند در شرايط كنوني از نظر هدايت و عقايد دردرجه عالي و ممتاز قرار بگيرد , ولي آينده او مبهم است . او بـايـد از وضع فعلي استفاده نمايد و رو به درگاه الهي آورده و از او جدا بطلبد كه اين نعمت را كه هر لحظه ممكن است دستخوش فنا و زوال گردد , در حق او در تمام ادوار عمر برقراربدارد . و اگـر يـك فـرد هدايت يافته , بگويد : اهدنا الصراط المستقيم ما را به راه راست هدايت كن هدف اين است كه ما را در اين راه پايدار فرما و اين نعمت را درباره ما مستمر و دائمي گردان . مـفـسـر بـزرگ اسلام طبرسي در مجمع البيان مثال مي زند و مي گويد : و نظير اين گونه تـعبيرات در ميان ما فراوان است ; شما وقتي احساس مي كنيد كه مهمان عزيز شمامي خواهد كم كـم دسـت از غـذا بـكشد , فورا به او مي گوييد : ميل بفرماييد در صورتي كه او آرام آرام مشغول خوردن است , ولي منظور اين است كه اين كار را ادامه بده .

تبيان