اهل سنت در اين باره رواياتي نقل كرده و ميگويند پيامبر اكرمدر نماز (هنگام قرائت) دست راست خود را بر روي دست چپ ميگذاشه و (دست بسته) نماز ميخوانده است.(ر.ك: دراسات فقهية في مسائل خلافيه، نجم الدين سيوطي، صـ151، دفتر تبليغات اسلامي قم; صحيح مسلم، بشرح النووي، ج، ص، دارالاحيأ التراث العربي)

ولي اين روايات از نظر دانشمندان شيعه، و برخي از دانشمندان اهل سنت ضعيف، غير قابل اعتماد و داراي اشكال دلالي و يا سندي ميباشد (كه اين جا مجال بيان آن نيست); لذا بواسطة اين روايات نميتوان اين عمل را به پيامبرنسبت داد و وجوب يا استحباب عمل مذكور را ثابت كرد.(ر.ك: دراسات فقهيه في مسائل خلافيه، همان، صـ160و) افزون بر آن در روايات معتبري كه از اهل بيت: بما رسيده، آمده است كه پيشوايان معصوم(مانند امام علي، امام باقر، امام صادق: و ساير امامان) شيعيان را از اين كار نهي نموده و آن را عمل مجوس و تشبه به كفار دانستهاند.(ر.ك: وسائل الشيعه، الشيخ الحر العاملي، ج، صـ267، مؤسسه آل البيت:.)

در مورد تاريخ بوجود آمدن اين تفاوت بين شيعه و سني نيز گفته شده كه دست بسته نماز خواندن، از ابداعات خليفة دوم عمر بن خطاب بوده و عمل مذكور از آن زمان در بين مسلمانان رايج شده است; و قبلاً اين عمل در بين مجوسيان وجود داشته كه در برابر پادشاه خود جهت احترام و خضوع بيشتر به صورت دست بسته ميايستادهاند.(ر.ك: دراسات فقهيه في مسائل خلافيه، همان، صـ148; جواهر الكلام، الشيخ محمّد حسن النجفي، ج، ص، مؤسسه التاريخ العربي.)

ولي شيعيان ـ حتي در مكه نيز ـ دست باز نماز ميخوانند.



فرهنگ ومعارف قرآن