برخي از جاهلان ريا كار كه خود را منصوب به صوفيه كردهاند با اشاره يا تصريح، چنين اظهار نظر ميكنند كه گويا حقيقت يافتگان، و واصلان، بي نياز از شريعت و عبادت ميگردند و پس از دستيابي به گوهر حقيقت، صدف شريعت را وامر مينهند! در پاسخ به اينها گفتني است كه:
يكم: عارفان حقيقي و راستين، حقيقت را بدون شريعت دست نيافتني ميدانند. اينان هيچ گاه دست از اعمال ظاهري بر نميدارند و احوال و ملكات باطني را جز از راه عبادت و رياضتهاي شرعي، نميجويند؛ براي اينها مهمترين مساله، دستور خدا و تكليف خداوند است و ميدانند كه در هيچ حالي نماز و عبادت از انسان ساقط نميشود و هر چه مقام و منزلت شخص بالاتر رود، عبادات و تكاليف او نيز سنگينتر ميگردد؛ چنان كه نماز شب - علاوه بر نمازهاي يوميه - بر حضرت رسول الله(ص) واجب بود.
دوم: نماز، ابعاد، فلسفه، آثار و حكمتهاي مختلفي دارد و با تحقق يكي از آنها، نميتوان ابعاد ديگر را ناديده گرفت. پس اگر كسي با نماز و عبادت، به مرحله وصال و تقرب الهي دست يافته است؛ به يك بعد مهم نماز توجه كرده است.
اما بعد ديگر آن - به عنوان مثال - شكر و سپاس الهي است كه هميشه و همواره، بر انسان واجب عقلي و شرعي است.
سوم: سير و سلوك معنوي، مانند سفرهاي جسماني نيست؛ در سفر معنوي و روحاني، تنها در صورتي قدم به وادي حقيقت ميگذاريم كه منزلگاه شريعت را از دست ندهيم.
هنگامي كه عقل و نقل بر نياز هميشگي انسان به عبادت تاكيد ميورزند، بايد شريعت را همچون پوستي بدانيم كه وجود آن همواره براي محافظت از مغز ضروري است و با كنار گذاشتن آن، نه تنها پوست كه مغز را نيز از دست ميدهيم.
چهارم: در آيه و اعبد ربك حتي ياتيك اليقين عدهاي به اشتباه گفتهاند كه: خدا را عبادت كن تا به مرحله يقين برسي؛ پس وقتي كه به اين مرحله رسيدي ديگر نيازي به عبادت نيست!! در حالي كه علما و مفسران گفتهاند يقين در اين آيه، به معناي مرگ است كه با فرا رسيدن آن، پردههاي جهل و ناداني كنار ميرود و همگان به يقين كامل دست مييابند. در حالي كه اين صوفيان مدعي (!) هيچ وقت و هيچ گاه به مقام يقين دست نيافته ونخواهند يافت.
پنجم: نماز و عبادتهاي فراوان و بي نظير امام علي(ع) بطلان تمامي اين ادعاها را ثابت ميكند؛ چون آن حضرت در عمل نشان داد كه انساني كامل و عابدي واقعي است و همواره مراحل تكامل را طي ميكند؛ نه مانند اين افراد دروغين كه براي سرپوش گذاشتن به تنبليها و انحرافات خود، به اين گونه تضادهاي پوچ، تمسك ميجويند.


ستاد اقامه نماز